Άλλο ένα άρθρο για τις Συμμαχίες...

Day 2,262, 06:52 • Published in Greece Greece • by Chaos0



Έχουμε διαβάσει αυτές τις τελευταίες εβδομάδες, ορυμαγδό άρθρων και σχολίων σχετικά με τα προτεινόμενα σχήματα νέων Συμμαχιών.
Δύο είναι οι βασικές προτιμήσεις:
Συμμαχία με κορμό Εγκρετσία & Πολωνία ή Συμμαχία με κορμό Εγκρετσία & Σερβία.
Αυτές τις ημέρες διακινείται και μία άποψη, που προβάλει την Εθνική Υπεροχή και απαιτεί λίγο ως πολύ ανάληψη ηγετικής πρωτοβουλίας από την e-Greece για την e-Greece. Τούτο μπορεί να ακούγεται πολύ ωραία ως σύνθημα και να δονεί τις συναισθηματικές χορδές μας γεμίζοντάς μας με e-εθνική υπερηφάνεια. Εφ' όσον όμως οι συσχετισμοί ισχύος είναι αυτοί που είναι, την παραβλέπω ως εύκολο ευχολόγιο.

Προσωπικά, δεν έχω κάποια προτίμηση για κάποιον από τους δύο υποψήφιους κύριους Συμμάχους' με μια μικρή απόκλιση συμπάθειας υπέρ της Σερβίας. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν θα επέτρεπα, η προσωπική μου συμπάθεια να διαμορφώσει την πολιτική μου επιλογή. Ελπίζω ότι το αυτό ισχύει και για όσους άλλους δραστηριοποιούνται στο πολιτικό μέρος του παιγνιδιού.
Έχουμε ακούσει περισσότερα από αρκετά επιχειρήματα, υπέρ της μιας ή της άλλης εκδοχής. Ορισμένα προέρχονται από εμπεριστατωμένη ανάλυση των δεδομένων, άλλα σκοπούν στην στήριξη προαποφασισμένων επιλογών και κάποια αφορούν απλά την ατομική αυτοδικαίωση εκείνου που τα εκφράζει.

Σε αυτό το χρονικό σημείο είναι γεγονός ότι απαιτείται μια ενεργότερη δραστηριοποίηση της διπλωματίας για την απεμπλοκή από το υφιστάμενο αδιέξοδο.
Όσο όμως ικανή και αν είναι η οποιαδήποτε διπλωματική αντιπροσώπευση δεν μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα, όταν στο εσωτερικό της e-χώρας το τελευταίο αντιμετωπίζεται όχι ως εθνικό ζήτημα αλλά ως πεδίο κομματικής αντιπαράθεσης και προσωπικής αυτοδικαίωσης.
Το ζητούμενο δεν είναι να αποδείξουμε - και σε ποιον άραγε; - ότι ο ένας ή ο άλλος ή ο τρίτος είναι ο πιο ευφυής ή ο πιο κατηρτισμένος στα εξωτερικά και αμυντικά θέματα, αλλά να καταλήξουμε σε μια λύση που να εξυπηρετεί στον μέγιστο δυνατό βαθμό τα συμφέροντα της Εγκρετσίας.





Είναι δεδομένο ότι καμία λύση δεν θα είναι άριστη, με την έννοια ότι καμία λύση δεν θα προσφέρει τον Παράδεισο της απόλυτης ασφάλειας και της ροής ποταμών γάλακτος και μελιού κάτω από τα άσματα των ουρί...
Στο κάτω - κάτω, ποιος θέλει ένα τέτοιο παιγνίδι; Το δοκιμάσαμε με το πείραμα της TWO και πήγαμε να σκάσουμε από βαρεμάρα.

Η κυβέρνηση έχει δύο λύσεις μπροστά της:
Είτε θα αναλάβει πρωτοβουλία η ίδια - ΤΩΡΑ όμως - και θα βάλει στην κρίση της Κοινότητας τις επιλογές της είτε θα καλέσει τους επικεφαλής των 10 πρώτων κομμάτων σε μια πυκνή και χωρίς κρυφά στοιχεία διαβούλευση και θα ακολουθήσει την πορεία που θα διαφανεί σαν κυρίαρχη τάση.
Και τα κόμματα, χωρίς να απεμπολήσουν το δικαίωμά τους στη διατήρηση της γνώμης τους, πρέπει να δεσμευτούν ότι θα υποστηρίξουν με κάθε τρόπο την τελική επιλογή όποια κι αν είναι αυτή.
Γιατί δεν θα είναι πλέον μια κομματική επιλογή που θα διχάζει, αλλά η επιλογή της Κοινότητας κάτω από την οποία απαιτείται ενότητα και προσπάθεια.

Στην όποια απόφαση, καλό είναι να καταλάβουμε όλοι ότι η στρατιωτική ισχύς της Εγκρετσίας ΔΕΝ είναι δεδομένη και αυθύπαρκτη. Εξαρτάται εν πολλοίς, από την διάθεση των παικτών που την παρέχουν να την προσφέρουν.
Είτε αυτοί οι παίκτες είναι οι ισχυροί με τα μεγάλα damage είτε οι μικρότεροι με το πλήθος τους και την καθοριστική συχνά συμμετοχή τους στη διαμόρφωση του πολεμικού αποτελέσματος.
Αν μια απόφαση είναι προϊόν διχασμού, αν αποτελεί επιβολή ενός μέρος της Κοινότητας επάνω στα άλλα, το αποτέλεσμα θα είναι η πτώση σε περιδίνηση, εσωστρέφεια και αδυναμία στρατιωτικής υπεροχής.
Ενώ αν η τελική επιλογή αποτελεί προϊόν νηφάλιας συζήτησης με γνώμονα την επίτευξη του καλύτερου δυνατού σχηματισμού, χωρίς να ταπεινωθούν αυτοί που έχουν διάφορη γνώμη, θα είναι δυνατή η αποκατάσταση εσωτερικής ισορροπίας και επομένως εξωτερικής επιτυχίας...