SWPA, MH MILAS... (By Bamias)

Day 1,398, 17:01 • Published in Cyprus Greece • by barakObamias

Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή ειναι χρυσός.

Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα,γέλαγα,έπαιζα μου λέγανε:
"σώπα".

Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!"

Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ....σώπα!"

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρείς το μπελά σου, σώπα".

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα"

Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε "Σώπα".

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δ'αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γείτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.

Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.

Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.

Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτήκαμε πολλοί
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Εύκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".

Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν' την να σωπάσει.
Κόψ' την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις από το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λες "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.

και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .

Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ'την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμήσεις Κόψε τη γλώσσά σου.

Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα 'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει:
ΜΙΛΑ!...

Μακάρι αυτό που μόλις διάβασες να το είχα γράψει εγώ! Δυστυχώς, εγώ είμαι πολύ «μικρός» για τόσο μεγάλες σκέψεις σαν αυτές που αναπτύσσει ο τεράστιος Αζίζ Νεσίν στο ποίημά του: «Σώπα, Μη μιλάς».

Ένα ποίημα, που στην ομίχλη του δικού μου μυαλού και στο ακούσιο μπέρδεμα της πραγματικής ζωής με αυτήν του παιχνιδιού που παίζουμε, αποτελεί τροφή για σκέψη. Σκέψη και ερέθισμα για να γράψω κι εγώ λίγες γραμμές…

Από τη στιγμή που έχω επιλέξει να έχω Κυπριακή υπηκοότητα, το ξέρω καλά πως δε μου επιτρέπεται να έχω άποψη για την Ελλάδα. Δεν πρέπει να έχω λόγο. Απαγορεύεται να σχολιάζω και σίγουρα δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επιρρίπτω ευθύνες σε κανέναν e-Πατριώτη που χαλάει πραγματικά λεφτά για την εικονική μας χώρα.

Διαφωνώ με κάποιους. Αλίμονο. Δεν μπορούμε να συμφωνούμε με όλους. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι είμαι ανίκανος να ανταλλάξω δυο κουβέντες με αυτούς που δεν με καταλαβαίνουν και με αυτούς που δεν μπορώ να καταλάβω.

Εγώ προσωπικά, όμως, δεν θα στερήσω ποτέ το δικαίωμα από τον οποιονδήποτε να πει τη γνώμη του ελεύθερα. Και όσο υπάρχουν παίκτες που εκφράζουν άποψη, ακόμα κι αν είναι άστοχη ή λανθασμένη, εγώ θα συνεχίζω να απολαμβάνω αυτό το παιχνίδι. Γιατί, σε αυτό το παιχνίδι μπορούμε και πρέπει ελεύθερα να μιλάμε… Και μερικές φορές πρέπει να προσπαθούμε να ακούμε…

Άντε τα λέμε
Barak o Bamias
(αν αισθάνεσαι οικεία ή απλώς βαριέσαι να με προσφωνείς με ολόκληρο το nickname μου, θα σε παρακαλούσα να με λες Bamia και όχι Barak)!