Politiki ithiki kai dimokratia

Day 1,008, 09:58 • Published in Greece Ireland • by F. Castro
Όλα έδειχναν ότι αυτές οι εκλογές θα ήταν ίσως οι ηρεμότερες των τελευταίων μηνών. Θες λόγω ζέστης, λόγω διακοπών η δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, η πολιτική ένταση ήταν σε πολιτισμένα επίπεδα. Και εκεί που αναρωτιόμουν πώτς γκενεν αυτό, κατά το μεσημεράκι, βαρύς από το φαγητό, έριξα μια ματιά. Και τα είδα όλα:

Πρώτο και σημαντικότερο θέμα: το ζήτημα με τα προεκλογικά proposals. Η αρχική οθόνη του παιχνιδιού κιτρινίζει από ένα κάρο άχρηστα proposals, ο paulos1908, σε μία κίνηση διαμαρτυρίας παραιτείται , ο Σπύρος Σιδηρόπουλος καταγγέλει με την σειρά του την κατάσταση και all hell breaks loose που λένε και εις την βαρβαρικήν.

Δεύτερο και όχι τόσο σημαντικό: ο tall_niki καταγγέλει σκευωρία εις βάρος του και την χρήση του προγράμματος anti-pto για μικροκομματικούς σκοπούς από τον πρόεδρο του ΚΕΕ και με σκοπό να τον πετάξουν έξω από τα ψηφοδέλτια. Ο Beboulinos απαντάει και δεν απαντάει στις καταγγελίες του πρώην προέδρου, ενώ πριν λίγο άρθρο για το θέμα έβγαλε και ο Μάνος.

Κατ΄αρχάς, θα εξάρω την απόφαση του Παύλου να παραιτηθεί, αν και την θεωρώ άχρηστη, και αυτό γιατί κάποιοι είναι τόσο χοντρόπετσοι που και όλη η αντιπολίτευση να παραιτηθεί δεν παίρνουν χαμπάρι. Το σκηνικό αυτό με τα proposals τελευταία μέρα είναι απαράδεκτο, αλλά πιο απαράδεκτο είναι αυτό που καταγγέλει ο Παύλος, ότι κάποιοι από τους συγκεκριμένους παίχτες δεν έχουν εμφανιστεί ποτέ στην βουλή. Και φαντάζομαι οτι σε αυτούς πέφτει ο κλήρος τώρα λόγω του θράσους να κάνουν τα proposals, αλλά σίγουρα θα υπάρχουν και αρκετοί άλλοι οι οποίοι τηρούν παρόμοια στάση. Και τα πράγματα, αν τα ψάξει λίγο κανείς, είναι ακόμα χειρότερα. Υπάρχουν υπουργοί που πωλούν στην μαύρη αγορά . Υπάρχουν βουλευτές με μηδενικό πολιτικό λόγο και παρέμβαση, με εφημερίδες στις οποίες δημοσιεύουν αποκλειστικά είτε ανέκδοτα και διάφορες αγγελίες, είτε προεκλόγικο κάλεσμα για ψήφισή τους.

Αυτό που προσπαθώ να πώ είναι ότι περνάμε μια περίοδο ηθικής ας πούμε κρίσης της χώρας, η οποία όμως επεκτείνεται και σαφώς βλάπτει και την ίδια την υπόσταση της e-Ελλάδας. Σε όλη αυτή την κατάσταση, η μόνη λύση μπορεί να προέλθει από τις υγίεις δυνάμεις της κοινωνίας μας. Σε αυτές τις δυνάμεις ανήκουν όχι μόνο κόμματα, αλλά και μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που παρακολουθεί αμέτοχο ουσιαστικά. Για μένα λοιπόν, αυτά τα φαινόμενα πρέπει να περιοριστούν και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω της συμμετοχής και της ενημέρωσης των πολιτών. Άρα, θεωρώ ότι δύο πράγματα αναλογούν ως απάντηση και λύση στο σκηνικό σαπίλας που έχει στηθεί:

Α) Άνοιγμα του φόρουμ της βουλής. Χαιρετίζω την εφημερίδα της κυβέρνησης, με τις προτάσεις νόμων και τις ψηφοφορίες, αν και έπρεπε να περάσει πάρα πολύς καιρός από τότε που αρκετοί (μέσα σε αυτούς και σύσσωμο το LSP) φωνάζαμε και σαν απάντηση παίρναμε την στάνταρ καραμέλα της…. εθνοπροδωσίας. Σίγουρα, η εξέλιξη αυτή για μένα αποτελεί ένα θετικό βήμα. Αλλά θεωρώ ότι είναι ακόμα καλύτερο να ανοίξει το φόρουμ, έτσι ώστε οι πολίτες όχι μόνο να βλέπουν τις τοποθετήσεις των βουλευτών (κάτι που σαφέστατα θα συμβάλλει στην διαφάνεια των διαδικασιών αλλά και θα ενισχύσει την δημοκρατία) αλλά να μπορούν να παρεμβαίνουν μέσω των εφημερίδων τους ο καθένας παράλληλα με την συζήτηση στην βουλή.

Β)Σύνταγμα. Η χώρα χρειάζεται ένα σύνταγμα. Ας το εξετάσουμε λοιπόν λίγο:


Τι είναι το σύνταγμα; Σύνταγμα αποτελεί ένα κείμενο, μία συμφωνία μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων της κάθε χώρας. Η συμφωνία αυτή θα λειτουργεί σαν πλαίσιο λειτουργίας του πολιτεύματος, έτσι ώστε να εξυγιανθεί η πολιτική ζωή της e-Ελλάδας. Το έχουν προτείνει πολλοί σαν ιδέα, και έρχομαι και εγώ να ενώσω την φωνή μου μαζί τους. Το αντεπιχείρημα είναι ότι δεν μπορεί να επιβληθεί. Αυτό είναι σωστό. Αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό: την τήρηση του συντάγματος επι της ουσίας, ακριβώς επειδή δεν μπορεί με game mechanics να επιβληθεί, αναλαμβάνει συνολικά η κοινωνία της χώρας, και έτσι το επιβάλλει. Οι ίδιοι οι πολίτες και κυρίως οι νέοι πολίτες αποκτούν έναν τρόπο ελέγχου των πολιτικών που βγαίνουν από τα όρια του συντάγματος και λειτουργούν με γνώμονα το ιδιωτικό τους συμφέρον, και το όπλο τους για να το επιβάλλουν αυτό είναι η δημόσια κατακραυγή για οποιονδήποτε το καταπατά.

Κάπου το είχα πεί και το ξαναλέω: για μένα ισχύς της χώρας δεν είναι μόνο ο στρατός της η η οικονομία της, αλλά και το επίπεδο της δημοκρατίας που μπορεί να προσφέρει στους πολίτες της. Όλα αυτά τα φαινόμενα το μόνο που κάνουν είναι να την υπονομεύουν, να διαιρούν τους παίχτες και τελικά να πλήττουν και την ίδια την χώρα. Ας το θυμόμαστε αυτό στις αυριανές (αλλά και στις επόμενες) εκλογές.