Join the new world

Μία η ώρα το βράδυ και πέφτω να κοιμηθώ, όμως δεν μπορώ. Σκέφτομαι όλη αυτή τη χρονιά που πέρασε, το διάβασμα που κάναμε όλοι οι υποψήφιοι, τις ώρες διασκέδασης και χαλάρωσης που χάσαμε... Όντως είναι πολλά! Ή μήπως πάλι όχι? Δεν άντεχα ήθελα κάπου να μιλήσω για τη χρονιά των πανελληνίων. Πήρα το θάρρος να γράψω γι αυτά που θέλω να πω. Θα ακολουθήσουν σκέψεις αλλά και μια ανασκόπηση όλης της χρονιάς και προβλέπεται σεντόνι οπότε μπορείτε να αποχωρήσετε αν δεν σας ενδιαφέρει.

Καλοκαίρι 2011 και το διάβασμα για μας αρχίζει. Οι απόφοιτοι μας προειδοποιούν για το τι θα συναντήσουμε και ομολογουμένως, ακούγεται εφιαλτικό. Μιλάνε για ατελείωτες ώρες διαβάσματος, ελάχιστες εξόδους, τρομερή κούραση, περιγράφουν ένα χάος. Η αλήθεια είναι ότι δεν καταλαβαίνεις τίποτα από όσα σου λένε μέχρι να το βιώσεις. Και εκεί που δεν το καταλαβαίνεις η χρονιά αρχίζει. Τα βαρύγδουπα σχόλια όπως "Φέτος θα ξεσκιστώ στο διάβασμα!", "θα βαράω οκτάωρα καθημερινά!", "θα βγαίνω μία φορά το μήνα! ακούγονται από όλους. Οι πρώτοι μήνες περνάνε χωρίς να το καταλάβεις στην προσπάθεια σου να αφομοιώσεις την καινούργια ύλη. Και εκεί κάπου στο Νοέμβριο είναι που οι καθηγητές της γενικής παιδείας σου ζητάνε διαγωνίσματα. "Μα καλά τρελοί είναι? Δεν βλέπουν τι περνάω?" αναρωτιέσαι. Και η αλήθεια είναι ότι όταν κάθε ώρα που περνάει τους έχεις γραμμένους γιατί ασχολείσαι μόνο με τα 6-7 μαθήματα που θα σε κρίνουν, δεν μπορείς να περιμένεις να γράψεις κάτι. Οπότε εκεί έρχονται οι απαιτήσεις μας για καλούς βαθμούς. Η ιστορία με τους καθηγητές της γενικής είναι γενικά μεγάλη αλλά και η πιο άχρηστη σε όλη τη χρονιά. Ο καιρός περνάει φτάνουν τα Χριστούγεννα. Εδώ οι μαθητές χωρίζονται σε δύο κατηγορίες αυτούς που έχουν εξουθενωθεί από το πολύ διάβασμα και αυτούς που λένε ότι έχουν μείνει αρκετά πίσω και τώρα θα τα δώσουν όλα. Τα Χριστούγεννα εν τέλη περνάνε και νιώθει πιο κουρασμένος αλλά ταυτόχρονα και ένοχος μιας και πιστεύεις πως δεν διάβασες όσο έπρεπε. Οι υπόλοιποι μήνες είναι αδιάφοροι και η μόνη ακτίνα φωτός μοιάζει η επτα-ήμερη. Όμως και εκεί αναρωτιέσαι μήπως πρέπει να μείνω πίσω για διάβασμα? Χωρίς να το καταλάβεις πιάσαμε Πάσχα. Όλοι οι καθηγητές τρέχουν για να νιώσουν σίγουροι πως θα προλάβουν την επανάληψη και σου λένε πως πρέπει να διαβάσεις και άλλο. Εδώ οι μαθητές χωρίζονται σε άλλες δύο κατηγορίες, σε αυτούς που κλαίνε όλη μέρα λέγοντας πως δεν θα περάσουν και σε αυτούς που παλεύουν για την ύστατη προσπάθεια. Ο επόμενος μήνας τρέχει γοργά και οι πανελλήνιες φτάνουν.

Ο κόπος ενός χρόνου επιτέλους θα αξιολογηθεί. Μία μέρα πριν την έκθεση. Το βράδυ είναι δύσκολο. Δεν μπορείς να κοιμηθείς, οι εφιάλτες κυριαρχούν! Την επόμενη μέρα σηκώνεσαι από τα χαράματα(αν έχεις κοιμηθεί καθόλου φυσικά) και πας για να γράψεις. Σου δίνουν τα θέματα μετά από μία ώρα που σε αφήνουν να περιμένεις σε αναμένα κάρβουνα μέσα στην αίθουσα. Όλα ξεκίνησαν. Ακολουθούν 2 βδομάδες που δεν καταλαβαίνεις πως περνάνε.

Σήμερα για πολλούς ήταν η τελευταία μέρα των πανελληνίων(προσωπικά έχω ακόμα) και ήταν η πρώτη φορά που μετά από καιρό ακόμα και από άτομα που δεν έγραψαν καλά έβλεπες κάποια αχνά χαμόγελα.

Τελικά όμως τί είναι η πανελλήνιες?
Για μένα ήταν μια χρόνια που ο καθένας είχε την ευκαιρία του να δεις τις δυνατότητες και τις αντοχές του στο διάβασμα. Τίποτα παραπάνω, δεν αξιολογούν ούτε το μυαλό ούτε την αξία σου. Αξιολογούν και αυτό με ένα από τους χειρότερους τρόπους το διάβασμα που έκανες.

Γνωρίζω ότι οι περισσότεροι περάσατε από αυτοί τη θέση και κάποια θα το κάνετε στα επόμενα χρόνια. Τα πράγματα είναι τελικά πιο απλά. Ναι, όντως στερείσαι πράγματα στις πανελλήνιες αλλά όχι και τόσα. Προσωπικά κάθε Παρασκευή και Σάββατο ήμουν έξω. Κάθε μέρα που έγραφα μέσα στις πανελλήνιες ήμουν πάλι έξω. Δεν μετανιώνω. Τη ζωή πρέπει να την ζήσουμε. Είδα άτομα που στερήθηκαν τα πάντα και γιατί άραγε? Τους εγγυάται κανείς ότι πέρασαν? Δυστυχώς όχι. Για μένα οι πανελλήνιες δεν πρέπει να είναι μια χρονιά ακροτήτων, πρέπει να ακολουθηθεί η μέση οδός για τα πάντα. Χαίρομαι που αύριο μεθαύριο θα έχω να θυμάμαι και όμορφα πράγματα από αυτή τη χρονιά. Δυστυχώς τα άσχημα είναι εξίσου πολλά. Είδα την στεναχώρια στα πρόσωπα των παιδιών που διαβάσανε τόσο και στο τέλος δεν τα κατάφεραν, είναι κρίμα και άδικο.

Όλοι μιλάνε για τη σχολή που θα περάσεις όμως η αλήθεια είναι πως δεν μετράει μόνο ο προορισμός αλλά και το ταξίδι. Τον τελευταίο μήνα ανακάλυψα σε ποια σχολή θα ήθελα πραγματικά να περάσω και πιθανότατα δεν το κατάφερα. Όμως δεν στεναχωριέμαι καθόλου και αυτό γιατί έκανα ότι καλύτερο μπορούσα και είμαι εντάξει με εμένα. Έτσι πρέπει να σκεφτείτε όλοι όσοι θα περάσετε από αυτή τη χρονιά. Κάνετε ότι καλύτερο για εσάς και αυτό που έχει σημασία είναι να ξέρετε ότι βάλατε τα δυνατά σας. Δεν έχει σκοπό να αγχώνεσαι. Τα πιο ήρεμα διαγωνίσματα θα είναι αυτά των πανελληνίων αν διαχειριστείτε σωστά την χρονιά.

Ελεύθερες σκέψεις
1)Κάθε στιγμή πριν πάμε να γράψουμε σκεφτόμασταν πως θα αντιγράψουμε. Τελικά η συνείδηση μας δεν μας άφησε. Ωστόσο υπήρχαν και αυτοί που το κάνανε. Στην αρχή σκέφτηκα "Ποιος νοιάζεται μωρέ εξάλλου άλλη σχολή θέλει." όμως μετά σκέφτηκα πως κάποιος άλλος που θα θέλει την ίδια σχολή με μένα και αντιγράφει θα αντιμετωπιστεί το ίδιο από τους άλλους. Αηδίασα και μόνο που σκέφτηκα την αντιγραφή. Αηδίασα που βγήκε άτομο που αντέγραφε σε κάθε μάθημα(μαθητής του 3) που βγήκε και μου είπε "Πως τα πήγες? Εγώ πάω για το 20αρι.". Αηδίασα που όταν ρώτησα περιπαιχτικά τον επιτηρητή αν θα μηδενίσει κανένα γραπτό μου απάντησε "Έλα μωρέ, δεν το κάναμε τόσο καιρό τώρα θα το κάνουμε?". Για μένα δεν έχει αξία να πάρω ένα βαθμό που δεν θα μου ανήκει. Ένας μικρότερος βαθμός που τον κέρδισα αντιθέτως είναι τα πάντα.
2)Θεωρούσα τραγικό να υπάρχουν καθηγητές τις γενικής που βάζανε 12 και 13 σε παιδιά που παγαίνανε για το 19 στις πανελλήνιες και δεν μπορούσαν να αφιερώσουν χρόνο και στα γενικής.
3)Νευρίαζα κάθε φορά που έβλεπα τη σαπίλα της εκπαίδευσης μέσα από τραγικούς καθηγητές που δήθεν μας προετοίμαζαν για πανελλήνιες.
4)Οι απόφοιτοι μας είχαν πει "Η τρίτη λυκείου είναι σαν το ξεπαρθένιασμα πότε βγαίνει πότε μπαίνει χαμπάρι δεν θα πάρεις".
5)Χαίρομαι για τα παιδιά που νιώθουν εντάξει τουλάχιστον με την προσπάθεια τους. Λυπάμαι γι αυτούς που η ανικανότητα κάποιων θεματοδοτών θα τους χαντακώσει.

Πωωωω τελικά βγήκε πολύ μεγάλο και δεν έγραψα όσα ήθελα. Εν πάση περίπτωση σας ευχαριστώ όσους καθίσατε να διαβάσετε όλο αυτό το θηρίο. Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλους τους υποψηφίους.

Υ.Γ 1)Κάποιος με ρώτησε αν γυρνούσα πίσω το χρόνο θα απέφευγα τις πανελλήνιες. Του απάντησα "Για κανένα λόγο". Αξίζουν ακόμα και αν δεν το βλέπουμε.
2)Τυχόν συμπληρώσεις θα γίνουν με edit.