سیاهی آسمون بی دلیل نیست..... ؛

Day 927, 12:48 • Published in Iran Iran • by Deleted ACC Hosseini

سلام.
یکی از دوستان خیلی خوب که تقاضا کردن اسمی ازشون برده نشه این مقاله رو برام فرستاد که منتشر کنم.
این دوست ما روزنامه ندارن و ترجیح دادن که روزنامه نداشته باشن امیدوارم از خوندن مقاله ی زیر لذت ببرید، من حقیقتا لذّت بردم 🙂

-



روز که از در خونه اومدم بیرون ، همه جا انقدر شلوغ بود که تعجب کنم. با اینکه روز بود ولی انقدر هوا غبار داشت که شب جلوی چشمات بیادهر کسی یه سمتی می دوید و هر کسی هواری میزد. فکر کردم قیامت شده و باز من خواب موندم. اما هر چی بیشتر به خودم تلنگر میزدم ، کمتر باورم میشد که خوابم. به خیابون که رسیدم ، یه عده ای پلاکارد به دست ، شعار مرگ بر اصلاحات سر داده بودند. زیر پلاکارد رو به زور خوندم که نوشته بود از طرف جمعی از اصلاحاتی ها... کمی گیج بودم ، چون همین مردم رو دو سه روز پیش دیده بودم که یقه درانی میکردن تو صف اصلاحات..

با بهت جلو رفتم و دیدم یه آشنایی از کنارم رد شد ، چهره ش شکسته بود ولی هنوز هم میشد فهمید که رئیس مجلسه. دل و دماغی نداشت تا حال و احوالی کنیم.. فقط گفت: (( حالم بده ، می خوام استعفا بدم ، می خوام برم و نباشم)) ... جوابی نداشتم بدم و دستی رو شونه هاش گذاشتم و رفتم.



کمک کم داشت باورم میشد که سیاهی آسمون بی دلیل نیست که یه عده هر چی از دهنشون در اومد به .... گفتن و بلند بلند قهقهه می زدن و تهدید می کردن. ترسیدم و دور شدم ولی هر چی شتابم رو بیشتر کردم ، باز هم می شنیدم که فحشاشون رکیکتر و تهدیداشون پررنگ تر میشه ولی یه آه انقدر سوزنده بود که کل هواسم رو کشید سمت خودش. جلو تر رفتم و دیدم رضاست ، حال و احوالی کرد و گفت: (( رمقی ندارم ، دار و ندارم حراج.... نمی خری؟))...

هنوزم باور نمی کردم و چشمام رو می گردوندم تا نبینم آبرو بری ها ، سیاهی ها و تیره دلی ها و کینه های مردم ایرانم رو. ولی وقتی به دکه روزنامه فروشی رسیدم خوب دیدم که همه تیتر زده بودن << آهای ..... بدوئید که زدم بر طبل بی عاری!!>> .... آروم سرم رو بین دو دست بستم گرفتم شاید سنگینی تلخی روزگارم سبک تر بشه....

ولی با دستی بسته می نویسم:
تو برو و استعفا بده ... من هستم و از خوبی هات میگم ، حتی اگه شد برای 1 نفر. شاید اون یه نفر جای خالی تورو بعدها پر کرد...
تو برو و خاطرات خوب و بدت رو حراج کن ... من می مونم و خاطرات خوبت رو با افتخار فریاد میزنم..
تو برو و فریاد مرگ بر اصلاحات سر بده ... می می ایستم و میگم : اصلاحات اصلاح شده خون تو رگ ایران میدوونه ، به همون اندازه که لیبرال و سبز و امید و نهضت خون دادن..
تو برو و به آتیلا و پژمان و اشکان و فریبرز و آرین و ... ناسزا بگو... من می مونم و برای تک تک این افراد امیدم رو گرو میزارم واسه هر تازه واردی..
و تو برو و محکم تر بر طبلت بکوب .. ولی می شینم و سکوت می کنم. لبای بسته من منتظر دستای خسته تو می مونه..



ختم کلام:
با همه بضاعت کمم ، تمام تلاشم رو کردم برای آروم کردن خیلی از شما ها... و برای اینکه بهتون بگم یه جامعه آزاد و قدرتمند همونقدر که افشاگری می خواد ،چندین برابر صبر و بردباری می خواد.. اگه هم صدا می خواد صدای مخالفم می خواد ... اگه روز می خواد شبم می خواد... تمام تلاشم رو کردم شاید بتونم 1 روزنامه با فضای مسموم کمتر بیاد بیرون ولی نشد ، اومد بیرون و توش دیدم یا به من دروغ گفته شده یا به شما.....

اما افسوس که نتونستم ، نتونستم ، نتونستم.....

ولی هنوز امیدوارم به تک تک شما



با آرزوی موفقیت و سربلندی برای همه ی شما 🙂
باز هم تکرار می کنم یک عزیز این مقاله رو نوشتن به خاطر این عزیز و به خاطر اینکه نشون بدید جو آرام بهتر از جو مغشوش هست این مقاله رو بدید بقیه هم بخونن.

سربلند باشید