Join the new world

İyi akşamlar güzel insanlar,

Hiç aklımda yokken, sizlere fikrimi söyleyebilmek ve sizden fikir alabilmek için e-gazete açtım. Beni buna zorlayan yaklaşık iki aydır işgalde oluşumuz ve buna göstediğimiz tepki oldu.

Yazdıklarımı bazılarınızın beğenmeyeceğini biliyorum ki bu da çok normal ve güzel. Farklı fikirler olsun ki iyi bir yol bulalım değil mi? Tek ricam eğer okuyacaksanız önyargısız okumanız ve bir görüşünüz varsa hakaret etmeden açıklamanızdır.


(Özet isteyen, bu yazıyı okumaya layık görmeyen panpalar kusura bakmayın özet geçemeyeceğim ama size belki daha ilginç bir yazı yollayabilirim: http://www.kaosgl.org/node/2340 )

İsmi lazım olmayan bir sözlükte (reklam olmasın) tam üç hafta önce-21 şubat 2011'de- "erepublik" başlığı altına şunları yazmıştım:

"bence boşu boşuna antlaşma sürecini uzatıp kendimizi sıktığımız oyundur. bir hafta önce 3000 goldluk antlaşmayı imzalamak yerine uzattıkça uzatıyoruz. suleyman shah zamanında yürütülen son antlaşma kabul edilebilirdi. askeri yoldan ülkeyi elde etmek mümkün görünmüyor. mucizevi bir şekilde açtığımız bir isyanı kazanıp bir bölgemizi alsak bile onu elde tutmak çok zor çünkü panam'ın "desteğini" de kaybediyoruz anlaşmayarak. daha da önemlisi 7 bölgeyi isyanlar sonra da savaşla almak (ki almak gerçekten çok çok zor) 3000 golddan daha pahalıya mal olur. tüm bölgelerde isyan çıkarma maliyeti bile 1000 gold civarı. bu kadar insanın bilet parası var vb. şu anda eden ve panam yakınlaşması yunanistan'ı hiç ihtiyaçları yokken (kendi kendimizi gaza getirmeyelim, sen istediğin kadar düşük canla çalış adamlar vergilerden yine para kazanıyor) onları bizle anlaşmaya zorluyor. biz anlaşacağımıza garip tepkilerle hem bağımız incecik olan müttefiklerimizle aramızı açıyoruz hem de çözüm yolunu kapatıyoruz. panam-eden ortaklığı en azından birkaç hafta türkiye-yunanistan savaşını da önler. bu sırada toparlanabilriz. saçma sapan bir şekilde milliyetçiliğin, inatçılığın ve iç çekişmenin kurbanıyız.
3000 gold ve biraz türk parası ver, kıbrıs hakkında bir şey soyleme barış olsun, bu kadar basit. sonra tekrar oyunun zevkini yaşayabilelim. kendi kendimize çile çektiriyoruz. 3 ay sonra değişen dinamiklere göre bakarız artık kıbrıs'a mı gireceğiz, arap ülklerine mi, iran'a mı, bulgaristan'a mı yunanistan'a mı... savaşmak zorunda da değiliz aslında ama evet oyuna ara ara savaş gerekiyor. şu anki büyük olay nwo vs panam-eden. 1 ay sonra ne olur hiç bilinmez. artık bugün varolabilelim ki geleceğin planlanmasında söz sahibi olabilelim."


Vaktinizi ayırıp okuduysanız gördüğünüz gibi bazı şeyler değişmiş olsa da 3 hafta içinde durumumuz aynı. Artık Panam'da değiliz mesela -- bizim için hiç olmadı ki de diyebilirsiniz ama denediğimiz çözüm yolu hala aynı: savaşmak.

Oyunda eski değilim. Oyuna başladığımın haftasında da ülke işgale uğradı, yine de kendi bölgelerimize sahip olmanın güzelliğinin tadını aldım bir kere.

Elimizi vicdanımıza koyalım bir buçuk ay önceki -hem de alipoyraz'ın çoğunu kendi ve lazokratlar'ın cebinden ödeyeceği- gold miktarı mı daha çoktu yoksa o zamandan bugüne sonuçsuz isyan savaşları için hepimizin harcadığı ve daha da harcayacağı gold mu? bir de üstüne gurbette çalışmak, zaman kaybetmek var.

O zamanlar yeni oyuncuydum ve çok çabuk gaza geldiğimizi bildiğimden sesim çıkmadı. Yalnız artık biraz daha palazlandım ve topluca seçtiğimiz yolun sonuç vermeyeceğini iyice gördüğümüze inanıyorum.

"E bu kadar girizgah - geçmiş anlatısı yeter, ne diyorsun sen arkadaşım şimdi uygulamak için bir fikir ver" diyorsanız yanıtım şu olur:

Hernekadar Yunanistan'ın bizle anlaşmaya hiç ihtiyacı olmasa ve hatta haklı gerekçelerle bizle anlaşmaya karşı olsalar da kapıları bir kez daha tıklatılıp birkaç bin golda anlaşılmaya bakılmalı. "Sen mi vercen bu kadar goldu" vb diyecekler gerçekten bi hesaplasınlar ülkeyi geri almak için ne kadar altın-para harcadığımızı ve daha ne kadar daha harcayacağımızı. Biz debelenirken Romanya topraklarımızdan geçiyor an itibariyle. Yapacak bir şey yok, onların amacı Anadolu değil Ön Asya sonra da Asya zaten. Onlar iki gün sonra çıktıklarında gene Yunan ile başbaşa kalacağız.
Artık geç olsa da bu yol bir denenmeli bence. Biraz güçlendik mi jeopolitik ve stratejik olarak bizim yapabileceğimiz Ön Asya genişlemesinde Romanya-Bulgaristan-Yunanistan'a katılabilriz. Ya da Kıbrıs'a, Balkanlar'a, Rusya'ya dalabiliriz. Ya da dediğim gibi hiç savaşmayıp refah devleti kurmaya çabalayabiliriz. Seçenek bol bu edünyada ve gerçek dünyadaki gibi işler "vatan millet sakarya"dansa diplomasiyle yürüyor.


Daha yazacak şeyler var, kendimi yeteri kadar ifade edemediğimi düşünüyorum ama yazı şimdiden uzun oldu. İlk makalemle de nefretleri üzerime çekmeyeyim hem. Bir yanlışım varsa affola. Reklam gibi olmasın da ingilizcem, ispanyolcam ve biraz da rusçam var, diplomaside ihtiyaç olursa yardım ederim. Bir kez de yenildiğimizi kabul edip anlık tepkiler yerine geleceği düşünerek hareket edelim. Bu oyunda bir hafta uzun bir süre ve biz neredeyse iki aydır işgaldeyiz dostlar.