VAMOS

Day 1,896, 00:36 • Published in Greece Greece • by Makrugiannis

Βρίσκομαι,δυστυχώς,στην ευχάριστη (ή ευτυχώς,στη δυσάρεστη😉 θέση να οδεύω ολοταχώς,ως πνευματικός βραδύπους (ή υλικός βραδύνους😉,προς το τέταρτο έτος μου στο παιχνίδι.

Περνώντας,τότε,το κατώφλι του νέου κόσμου,μπροστά στην πρωτόγνωρη θέα οι κόρες (των ματιών)διαστάλθηκαν,σε αντίθεση με τους γιους (του γράφοντος) που συστάλθηκαν,μπροστά στην πρωτόγνωρη έκφραση του πατέρα.Μια άνευ προηγουμένου ερωτική διάθεση είχε καταβάλει το μυαλό,μια αρχέγονη επιθυμία να ερωτοτροπήσει επάνω στα πίξελς.Ένας εικονικός Δον Ζουάν αποφασισμένος να κατακτήσει κάθε πίξελ,εκείνα τα προκλητικά και πολύχρωμα τετραγωνάκια που προκαλούν κάθε αρσενικό βλέμμα.Ένα κάθε φορά,μα πάντα διαφορετικό,χωρίς δεσμεύσεις.Όχι πολλά πολλά,δημιουργούν δεσμούς ρεύματος κι είμαι μικρός ακόμη για συναισθηματισμούς.

Κάθε κλικ μια δρασκελιά στο νέο κόσμο.Ούτε ο Κολόμβος δεν ένιωσε τέτοια έκσταση ανακαλύπτωντας το Νέο Κόσμο.Ο ρυθμός των κλικς γίνεται πιο γοργός,σχεδόν μουσικός,σαν το χτύπημα καστανιέτας σ'έναν παθιασμένο χορό Φλαμένκο που χορεύουν τα πίξελς μόνο για μένα.

Είναι η δική μου ώρα,η ώρα να ζήσω κι εγώ μια περιπέτεια όπως στα μυθιστορήματα.Φορώ την πανοπλία μου (avatar) ως άλλος Δον Κιχώτης και ξεκινώ.Ίσως κάποτε γίνω κι εγώ ο ήρωας ενός μυθιστορήματος,κάποιου ευφάνταστου συγγραφέα που θα εξιστορεί τις μάχες μου ,όχι με τους ανεμόμυλους,μα με τα αναρίθμητα πίξελς.
Αφήστε με να ζήσω το δικό μου παραμύθι.

Φωνές από την αρένα προσπαθούν να με επαναφέρουν στην πραγματικότητα.Αυτή η Real Life φαντάζει κόκκινο πανί στα μάτια μου,θέλει να με κεντρίσει σαν της επιτεθώ.
Πολύ Ισπανικά μου ακούγονται όλα αυτά:
Δον Ζουάν,Κολόμβος,Φλαμένκο,Δον Κιχώτης,ταυρομαχίες...

Το κέρατό μου,πάλι την πάτησα...