OIKONOMIKO MONTEΛO

Day 1,489, 15:54 • Published in Greece Greece • by PTOLEMEOS

Κάποτε σε αυτό το παιχνίδι, το να λειτουργείς επιχειρήσεις ήταν δυσκολότερο από το να κατευθύνεις μάχες. Η κάθε επιχείρηση είχε δική της αποθήκη, δικό της ταμείο, και η παραγωγή της εξαρτώταν από τον αριθμό των εργαζόμενων που απασχολούσε, από την υγεία με την οποία αυτοί εργάζονταν, και από την πρώτη ύλη της περιοχής στην οποία είχε ιδρυθεί (αν η εταιρία ήταν row).
Οι πρώτες ύλες βρισκόταν σε λίγες περιοχές στο χάρτη, και από τέσσερις διαφορετικές πρώτες ύλες, παραγόταν έξη διαφορετικά βιομηχανικά προϊόντα.
Οι e-επιχειρματίες που ήθελαν να ασχοληθούν με όλες τις οικονομικές δραστηριότητες του παιχνιδιού, έφτιαχναν επιχειρήσεις σε διάφορα μέρη του κόσμου, πλήρωναν μισθούς και εισέπρατταν κέρδη σε διάφορα νομίσματα, μπορούσαν να δουλέψουν μόνο σε μία, και είχαν απεριόριστες συναλλαγές στο monetary market.
Το οικονομικό αυτό μοντέλο είχε αρκετές αδυναμίες, αποτελούσε όμως ένα αξιόλογο κομμάτι του παιχνιδιού, και έμεναν στο παιχνίδι αρκετοί παίχτες εξαιτίας του.



Σε κάποια φάση οι συντελεστές του παιχνιδιού θέλησαν να το κάνουν πιο πολύπλοκο, το έκαναν όμως τόσο δύσκολο που τρόμαξαν και οι ίδιοι, αποφασίζοντας τελικά να το απλοποιήσουν τόσο, οδηγώντας το στη σημερινή ανυπαρξία.
Οι πρώτες ύλες είναι θεωρητικά δέκα αλλά ουσιαστικά μόνο δύο, όπως δύο είναι και τα βιομηχανικά προϊόντα, και οι e-επιχειρματίες δε χρειάζεται να έχουν εργαζόμενους γιατί μπορούν να δουλεύουν σε όσες επιχειρήσεις έχουν, με παραγωγή ανάλογη με τα μπόνους της υπηκοότητας τους, που είναι και η μοναδική υπηκοότητα όλων τους των επιχειρήσεων. Στο monetary market μπορεί να παίξει κάποιος μόνο για 10 gold τη μέρα, τα προϊόντα που παράγονται είναι περισσότερα από αυτά που χρειάζονται, και το μποτ αγοράζει αυτά που περισσεύουν καταστρέφοντας τις νομισματικές ισοτιμίες.
Αυτό το οικονομικό μοντέλο με τη χρήση της αποθήκης (στην οποία συγκεντρώνονται όλα τα προϊόντα που παράγει ή αγοράζει ο παίχτης) έλυσε πολλά θέματα διαχείρισης επιχειρήσεων, με τα μπόνους παραγωγής έδωσε νόημα σε περισσότερες περιοχές του χάρτη, αλλά στην ουσία σκότωσε την επιχειρηματικότητα, τη νομισματική πολιτική, το νόημα των φορολογικών συντελεστών, και το κίνητρο να μείνει κάποιος στο παιχνίδι για το οικονομικό του μοντέλο.



Θα μπορούσε το σημερινό οικονομικό μοντέλο να βελτιωθεί χωρίς να ισοπεδωθεί? Πιστεύω πως ναι, και έχω και κάποιες ιδέες για το με ποιον τρόπο.
Οι πρώτες ύλες στο χάρτη να παραμείνουν 5 για τα τρόφιμα και 5 για τα όπλα, να προστεθούν και 5 για κτίρια, και να μοιραστούν ισόποσα στο χάρτη.
Οι επιχειρήσεις πρώτων υλών να έχουν την ίδια αξία, και ίδια βασική παραγωγή. Η διαφοροποίηση της παραγωγής τους θα έχει να κάνει με το πόσα από τα βασικά row έχει η χώρα στις περιοχές της (όπως σήμερα 20% για το καθένα), αλλά θα προσθέτουμε και ένα 10% για κάθε περιοχή ίδιου row που έχει η χώρα μόνο στις επιχειρήσεις που παράγουν το συγκεκριμένο. Για κάθε βασικό row που λείπει από τις περιοχές της χώρας, η παραγωγή των αντίστοιχων row επιχειρήσεων είναι 0.
Ο e-επιχειρματίας να έχει δικαίωμα να φτιάξει μία εταιρία από το κάθε είδος, να έχει όμως το δικαίωμα να δώσει για έδρα στην κάθε επιχείρησή του όποια χώρα θέλει, αλλά θα έχει διαφορετικό storage για την κάθε χώρα που θα έχει κάνει εταιρία. Να μπορεί επίσης να δουλεύει σαν μάνατζερ στις εταιρίες του, η παραγωγή του όμως να είναι 100% με 5 εργαζόμενους στην εταιρία του, 80% με 4, 60% με 3, 40% με 2, 20% με 1, και αν δεν έχει κανένα εργαζόμενο η παραγωγή του να είναι 0. Επιπλέον να μπορεί να αλλάξει χώρα στην εταιρία του, πληρώνοντας το 25% της αξίας της.
Στις βιομηχανικές επιχειρήσεις παραμένουν το φαγητό και τα όπλα με τα μπόνους που ισχύουν σήμερα, και επανέρχονται τα σπίτια τα νοσοκομεία και τα αμυντικά συστήματα που βασίζονται στα 5 buildings row materials, και λειτουργούν σύμφωνα με τις νέες ανάγκες του παιχνιδιού.
Και το βασικότερο?
Να απελευθερωθεί η χωρίς όρια συναλλαγή στο monetary market, να προσαρμοστεί στις ανάγκες κατανάλωσης η βασική παραγωγή των εταιριών, ώστε να καταργηθεί το μποτ που αγοράζει τα πλεονάζοντα προϊόντα και η παρέμβασή του στις νομισματικές ισοτιμίες.
Μπορεί αν γινόταν αυτά, να είχαμε και πάλι οικονομικό μοντέλο.