Join the new world

Τελικά στο παιχνίδι αυτό, η πραγματική ζωή εισβάλει από παντού. Όσο και αν θέλεις να ξεφύγεις, όσο και αν θέλεις να ξεχαστείς, το να προσπαθήσεις να το απομονώσεις από όσα συμβαίνουν έξω από την οθόνη σου είναι ουτοπικό.
Στο πρώτο άρθρο που εκδόθηκε από τον πρόεδρο αμέσως μετά την εκλογή του, διαβάσαμε πως ο βασικός του στόχος είναι η ενότητα στο εσωτερικό της κοινότητας. Πραγματικά το μόνοιασμα των μελών της e-Greece είναι ο καλύτερος και δυσκολότερος στόχος που θα μπορούσε να βάλει κάποιος για την προεδρική του θητεία εδώ. Εντελώς απροσδόκητα όμως, εμφανίστηκε το μνημόνιο και σαν νέος από μηχανής διάολος μόνοιασε την κοινότητα εναντίων του. Μάλλον δεν την μόνοιασε, για την ακρίβεια την μνη-μόνοιασε. Δηλαδή δεν περιορίστηκε στο γεγονός ότι τα μέλη της κοινότητας σταμάτησαν να μαλώνουν μεταξύ τους για τα in game θέματα, αλλά γέμισε ο τόπος shout και άρθρα που αναφέρονταν στη βουλή, στις διαδηλώσεις, στις φωτιές, στα επεισόδια, στο μέλλον της χώρας μας.
Ξέρετε κάτι? Βαρέθηκα. Βαρέθηκα να μιλάμε για αυτά στη δουλειά μου, στην παρέα μου, και πολύ περισσότερο στο παιχνίδι. Και δε βαρέθηκα τόσο την μονοτονία του θέματος, όσο την υποκρισία την ανευθυνότητα και τη μιζέρια σε αυτά που ακούω και διαβάζω. Και δεν αναφέρομαι στους πολιτικούς. Το κακό είναι ότι για να αποσαφηνίσω τη σκέψη μου, πρέπει να επιτρέψω και εγώ την εισβολή της άποψής μου για τα πραγματικά πράματα στο ψηφιακό παιχνίδι μου.



Όταν λέω υποκρισία, δεν εννοώ μόνο το να είσαι βουλευτής της υπάρχουσας κυβέρνησης και επειδή έχεις την άνεση των 230 εδρών να ψηφίζεις το όχι, ενώ αν ήσουν ο 151 θα ψήφιζες ναι με χέρια και με πόδια. Υποκριτή θεωρώ εσένα που ενώ βρίζεις τους 199 που ψήφισαν το ναι, ούρλιαζες κατά του δημοψηφίσματος που θα σου έδινε τη μοναδική ευκαιρία να πάρεις το όχι καθιστώντας έτσι τον εαυτό σου ανίκανο να ψηφίσει, ζητώντας παράλληλα εκλογές ώστε να αποφασίσει η νέα βουλή λες και υπάρχει βουλή στην οποία θα ήθελε η Νεα Πασοκοδημοκρατία να ψηφίσει κάτι και δε θα μπορούσε.
Όταν λέω ανευθυνότητα, δεν εννοώ μόνο τον βουλευτή που φρόντισε να απουσιάζει από τη βουλή την ώρα που έπρεπε να αναλάβει την ευθύνη του ναι ή του όχι χθες. Ανεύθυνο θεωρώ εσένα που κρίνεις το κατάντημα της χώρας απολαμβάνοντας τα μαύρα λεφτά που κονόμισες, ή τα τζάμπα λεφτά που σου έδωσε η ανύπαρκτη θέση που σε απόσπασε το βίσμα σου από εκεί που νωρίτερα σε είχε διορίσει αναξιοκρατικά.
Όταν λέω μιζέρια, δεν εννοώ την εικόνα της χρεοκοπίας που έντεχνα θέλησαν να μεγεθύνουν οι αρχηγοί του ναι. Μίζερο λέω εσένα που αναρωτιέσαι σε τι κόσμο θα μεγαλώσουν τα παιδιά σου τώρα που θα είσαι φτωχός, ενώ δε σε ένοιαζε καθόλου που γίνονταν υπέρβαρα με καμένο μυαλό την εποχή του δανεισμένου πλούτου.
Την εποχή που γεννιόμουν ο κόσμος ήταν στους δρόμους. Η αντίστροφη μέτρηση για την πτώση της χούντας είχε ξεκινήσει. Πολλοί ''αγωνιστές'' εκείνης της εξέγερσης εξασφάλισαν μακροχρόνια βουλευτική θητεία στη μεταπολίτευση. Πολλοί από αυτούς χθες ψήφιζαν μέσα στη βουλή για κάτι που θεωρείται καθοριστικό την ώρα που στους δρόμους στη θέση που είχαν αυτοί πριν από 39 χρόνια, διαδήλωναν κάποιοι άλλοι. Εγώ έχω χορτάσει από αγωνιστές. Εσείς?