Mia nea ethnikh politikh

Day 1,340, 04:31 • Published in Greece Greece • by Faethongr

Το ελληνικό κράτος επανεμφανίστηκε στον χάρτη και είναι πλέον πιθανό να μπορέσει να επιβιώσει. Περάσαμε και περνάμε όλοι μια δύσκολη περίοδο, η οποία ξεκίνησε με τις παλαιότερες προστριβές, τις αποχωρήσεις και αλλαγές υπηκοότητας, τις ήττες και την κατοχή. Δύσκολη περίοδος αλλά από την άλλη και περίοδος περισυλλογής για το ποιος και τι έφταιξε.

Τα περισσότερα περί διχόνοιας και τα σχετικά έχουν πολυσυζητήθεί, πολυαναλυθεί..κατά την γνώμη μου όχι περισσότερα από 30 – 40 άτομα ένθεν και ένθεν πυρπολούν τον πολιτικό βίο της η-Ελλάδος. Ακόμα και όταν υπάρχουν ψήγματα δίκιου, ορισμένες συμπεριφορές που θυμίζουν κλίκες και φραξίες απαξιώνουν εν τέλει τον κορμό της χώρας, τον μέσο παίκτη. Δεν ξέρω αν το μήνυμα έχει σταλεί, αλλά πολλους πλέον μας κουράζουν τέτοιες αντεγκλίσεις για καταστάσεις που συχνά ανάγονται στην "αρχαία" ιστορία της χώρας και για τα οποία οι νεώτεροι δεν μπορούμε να εκφέρουμε γνώμη, ενίοτε δεν ενδιαφερόμαστε και τα οποία ίσως πρέπει να ξεπεράσουμε κάποια στιγμή.

Εάν ξαναδημιουργηθεί κράτος, πρέπει να αποφευχθούν τέτοιες καταστάσεις γιατί είναι εν τέλει γελοίες. Αντιλαμβάνομαι ότι ένας δυνατός και παλαιός παίκτης απαιτεί περισσότερα προνόμια ή μεγαλύτερο σεβασμό ή κάποια πόστα. Λογικό σε ένα παιχνίδι. Ωστόσο όλα αυτά πρέπει να προκύπτουν με φυσικό τρόπο. Είμαι αρκετά ελιτιστής για να πω ότι δεν πιστεύω ότι όλοι έχουν τις ίδιες ικανότητες και χαρίσματα αλλά από την άλλη επιβολή με το έτσι θέλω γιατί έχω χώσει λεφτά, χρόνο ή γιατί η μονάδα μου μαμεί και δέρνει ανά τον κόσμο δεν έχουν νόημα όταν διχάζουν. Επομένως, για να είμαι σαφής, ούτε οι παλιοί ηγέτες πρέπει να θεωρούνται δεδομένοι για την χώρα, ούτε οι μη κυβερνητικές ομάδες πρέπει να προσπαθούν να επιβάλουν το δικό τους υπό την απειλή ανυπακοής ή αποχώρησης. Χωρίς μια κάποια πειθαρχία και σεβασμό στα κοινά (ναι τα κοινά του παιχνιδιού) θα παραλύσουμε και πάλι, κάτι που ως ενήλικες πολίτες δεν μας τιμά.



Το τελευταίο ζήτημα που θέλω να θίξω είναι το θέμα της εθνικής στρατηγικής. Έχω ξαναναφερθεί στο θέμα της Εθνικής Πολιτικής, αλλά πλέον τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Είμαι αρκετά εθνικιστής ώστε να γουστάρω το «να κατατροπώνουε τους εχθρούς μας», αλλά και αρκετά ρεαλιστής ώστε να βλέπω ότι αυθόρμητοι «πατριωτισμοί» μάς οδηγούν στο χάος. Νομίζω ότι η η-Ελλάς το επόμενο διάστημα πρέπει να αλλάξει οράματα. Είμαστε αρκετά ιδεαλιστές πολλοί από εμάς ώστε, ακόμα και με κάποια αφέλεια, να υποστηρίζουμε τους συμμάχους μας. Μπορούμε ως νέο εθνικό δόγμα να θέσουμε την εδαφική μας ακεραιότητα και την προάσπιση των εδαφών των καλών συμμάχων. Η η-Ελλάδα μπορεί αν γίνει προασπιστής της ανεξαρτησίας των λαών. Ξέρω ότι αυτό ακούγεται αρκετά «αριστερό» αλλά η διαφορά είναι ότι θεωρώ ότι αφενός αυτό εξυπηρετεί την χώρα μας επί του παρόντος και δεύτερον ότι δεν ζητώ να πολεμάμε για κάθε χώρα οπουδήποτε, αλλά για όσες χώρες είναι φίλα προσκείμενες σε μας και για τις οποίες γουστάρουμε και εμείς οι ίδιοι να ξοδέψουμε δυνάμεις. Κοινώς όχι όλα «ίσα και όμοια», μιας και είμαστε ένθρωποι που ζουν σε ένα πλαίσιο και οι αισθητικές, πολιτιστικές ή οποιεσδήποτε επιλογές καθορίζουν και την στάση μας, πολύ απλά δεν διαλέγουμε άκριτα. Οπωσδήποτε δε επεκτατικοί πόλεμοι πρέπει να αποφευχθούν για μεγάλο διάστημα και αν ξεκινήσουν θα πρέπει να γίνουν με κριτήρια πρώτων υλών και όχι rl εχθροτήτων, όχι γιατί αυτές δεν έχουν το νόημά τους στο παιχνίδι (αλίμονο), αλλά γιατί μας εμπλέκουν σε μία ατελείωτη διελκυστίνδα.



Εν πάση περιπτώσει, αυτές είναι μερικές σκέψεις ώς αφορμή για έναν δημόσιο διάλογο για το μέλλον. Κάθε άποψη και ένσταση δεκτή...μάλλον...