h mera meta to mhden...

Day 1,296, 12:51 Published in Greece Greece by Faethongr

Τα χρόνια της ελληνικής επανάστασης, όταν ο Ιμπραήμ βρισκόταν στην Πελοπόννησο, πολλοί είχαν δηλώσει ότι θα έπρεπε να καταφύγουν οι Έλληνες σε ξένη βοήθεια, ζητώντας «προστασία». τότε ο ποιητής Ανδρέας Κάλβος έγραψε το γνωστό ποίημα «Αι Ευχαί», του οποίου παραθέτω απόσπασμα (όλο το ποίμα ευρίσκεται εδώ):

Tης θαλάσσης καλήτερα
φουσκωμένα τα κύματα
'να πνίξουν την πατρίδα μου
ωσάν απελπισμένην,
έρημον βάρκαν.

β΄.
'Σ την στεριάν, 'σ τα νησία
καλήτερα μίαν φλόγα
'να ιδώ παντού χυμένην,
τρώγουσαν πόλεις, δάση,
λαούς και ελπίδας.

γ΄.
Kαλήτερα, καλήτερα
διασκορπισμένοι οι Έλληνες
'να τρέχωσι τον κόσμον,
με εξαπλωμένην χείρα
ψωμοζητούντες•

δ΄.
Παρά προστάτας 'νάχωμεν.
Mε ποτέ δεν εθάμβωσαν
πλούτη ή μεγάλα ονόματα,
με ποτέ δεν εθάμβωσαν
σκήπτρων ακτίνες.



Επιστρέφοντας στα τεκταινόμενα της ηλεκτρονικής μας χώρας, το μόνο που μπορούμε πια να ευχηθούμε έιναι να πιάσουμε απόλυτο πάτο, να δούμε λοιπόν ποιοι θα κρατήσουν το ανάστημά τους, ποιοι θα λιποτακτήσουν και ποιοι θα κριθούν ικανοί να ξαναοδηγήσουν την χώρα. Χρειαζόμαστε μια νέα αρχή πέρα από τα δίπολα που μια χούφτα άτομα έχουν επιβάλει στην η-Ελλάδα. Χρεαζόμαστε κάτι πέρα από εγωμανείς ταγούς και φραξίες μικρόνοων, ώστε να μπορέσουμε να χαρούμε αυτό το παιχνίδι και να είμαστε περήφανοι για την η-Ελλάδα, όχι γιατί διαλύσαμε εχθρούς ή άλλα τέτοια, αλλά, πρωτίστως, γιατί καταφέραμε να φτιάξουμε μαζί ένα οικοδόμημα με το οποίο συνεννοούμαστε, συνεργαζόμαστε και περνούμε ενίοτε και κάπως δημιουργικά την ώρα μας (γιατί αν είναι εν τέλει μόνο παιχνίδι εκτόνωσης τότε μάλλον δεν αξίζει τον κόπο).



Ας πιάσουμε πάτο λοιπόν για να δούμε τα κίνητρα του καθενός. Ίσως να είναι καλύτερα έτσι, μια αντιφατική ευχή σαν αυτή του Κάλβου...το αύριο προβλέπεται σκοτεινό, αλλά ίσως η επόμενη μέρα να είναι ευκαιρία να ξεκινήσουμε από την αρχή και να αλλάξουμε άρδην. Ίσως μια νέα γενιά η-παικτών να φανεί καλύτερη από τους προηγούμενους, ίσως πάλι κάποιοι αξιόλογοι παίκτες ξαναλάβουν την θέση που τους αξίζει, παραμερίζοντας όσους φάνηκαν και φαίνονται λίγοι στις παρούσες περιστάσεις.