O άνθρωπος που θ' άλλαζε τον κόσμο
![USA](http://www.erepublik.net/images/flags_png/S/Greece.png)
BaKaRaS
Σαν σήμερα δολοφονήθηκε η ελπίδα των ανθρώπων για έναν πιο ανθρώπινο κόσμο.
Απ' τη στιγμή που μεγαλώνεις, και που αρχίζεις να 'χεις τη δική σου πολιτική θέση (που, αν είσαι τυχερός κι έχεις διαβάσει δυο βιβλία, δεν είναι ένας τυφλός κατοπτρισμός της θέσης των γονιών σου), σίγουρα θα 'χεις μπλέξει σε τούτη τη συζήτηση. Πάντα η ίδια είναι, χρόνια τώρα.
Απ' τη μια μεριά ο καπιταλισμός, που διαλαλεί το όνειρο της προσωπικής επιτυχίας. Απ' την άλλη ο σοσιαλισμός, να τελαλίζει το όραμα της συλλογικής ευτυχίας. Ο πρώτος, αφήνοντας στα ψιλά γράμματα των διαφημίσεων πως όπου υπάρχουν νικητές υπάρχουν και χαμένοι (κι αυτοί μοιραία θα τη βγάζουν με φραγκοδίφραγκα για να μπορείς εσύ να οδηγείς τη Μαζεράτι σου - ΑΝ είσαι νικητής). Ο δεύτερος, χώνοντας με προσοχή κάτω απ' το παλτό του το μαχαίρι της ανελευθερίας για το "κοινό καλό".
![](http://provocateur.gr/storage/photos/master/201901/951ce542-abfd-41c9-a842-1fb1aa570e3a.jpg)
Λοιπόν, δεν ξέρω για σένα, όμως εγώ απ' τις πρώτες κιόλας φορές που βρέθηκα ανάμεσα στις δύο συμπληγάδες, σκέφτηκα: "Μα τι στον κόρακα, δεν υπάρχει δηλαδή άλλος δρόμος; Δεν γίνεται να 'χω ανθρώπους ελεύθερους αλλά ευτυχείς; Δεν γίνεται να έχω κράτος που προσπαθεί για την κοινωνική δικαιοσύνη, χωρίς να μου στερεί τις βασικές μου ελευθερίες;". Φαίνεται πως, δεν μπορούσε. Μα τα φαινόμενα μ' απατούσαν, αφού είχε ήδη μπορέσει. Ήταν εκείνος ο τυπάκος, που το 'χε καταφέρει. Ήταν...
...ο Ούλοφ Πάλμε - ο άνθρωπος που θ' άλλαζε τον κόσμο!
Ένας αστός γεννημένος απ' τους "νικητές" του καπιταλισμού. Ένας σοσιαλιστής, με όρεξη να προσπαθήσει για μια καλύτερη ζωή των αδύναμων της χώρας του. Μα θα μου πεις, ετούτα τα 'χαν κι άλλοι. Άλλοι που απέτυχαν γιατί πνιγήκαν μες στις ιδεοληψίες τους, άλλοι που δεν κατάφεραν να βγουν μπροστά στις απαιτήσεις, ή άλλοι που (φευ!) το βρήκανε πιο πρόσφορο να κοιτάξουν την πάρτη τους! Όμως ο Ούλοφ δεν τ' άφησε όλα αυτά να τον κερδίσουν, γιατί είχε μια τριάδα - πεπρωμένο, που σ' οδηγεί μοιραία να γίνεις ηγέτης φωτισμένος. Ο Πάλμε που λες, ήτανε χαρισματικός, ήταν αγνός, και ήταν δημοκράτης.
(το βίντεο έχει υπότιτλους)
Στις μέρες του, η μουντή Σουηδία της μεγάλης νύχτας, έγινε το κράτος που άγγιξε όσο κανένα τα σύνορα της ουτοπίας. Με κοινωνική πολιτική, με ορθολογική διαβάθμιση στη φορολογία της, με παροχές για τους πολίτες της αλλά χωρίς εσωστρέφειες που θα απαγόρευαν στην οικονομία να αναπτυχθεί. Δημιούργησε το "σουηδικό μοντέλο" που (κλισέ πια, ή όχι), ακόμα μνημονεύεται απ' τους ανθρώπους. Όμως δεν έμεινε μόνο στα του δικού του οίκου.
Αν δεν είσαι με κάποιον, είσαι με κανέναν!
Οι πιο εύπεπτες κατηγορίες προς τον Πάλμε (όπως και προς κάθε άνθρωπος που πιστεύει στις ιδέες του χωρίς τη φανατική προστασία της άκρης), μιλάνε για "βολική ουδετερότητα". Για "την εύκολη λύση του να μη διαλέγεις πλευρά". Είναι όμως έτσι;
Λοιπόν, μάλλον δεν είναι. Κι αυτό γιατί, δεν υπάρχει πρακτικά κανένας λόγος να 'χεις "διαλέξει πλευρά", για να 'χεις θέση. Κι ο Πάλμε, στοχαστής, φιλόσοφος όσο και πολιτικός, είχε θέση. Και μεταξύ μας, είχε διαλέξει και πλευρά. Ήταν ενάντια στο άδικο, ενάντια στο παράλογο, ενάντια στον πόλεμο απ' όπου κι αν προέρχεται. Τόσο ενάντια στους Αμερικανούς του Βιετνάμ (είχε μάλιστα φτάσει στο σημείο να συγκρίνει τις αποφάσεις του Νίξον μ' εκείνες του Χίτλερ), όσο κι ενάντια στους Σοβιετικούς του Αφγανιστάν. Υπέρ των Παλαιστινίων, ενάντια στη χούντα της Ελλάδας, σε ανοιχτή ρήξη με το Απαρτχάιντ. Απέναντι σε κάθε τι απάνθρωπο και μη δημοκρατικό.
Η πιο καλή απάντηση στις παραπάνω κατηγορίες λοιπόν, είναι αυτή η στάση του Σουηδού. Μια στάση που ξεσκέπασε (και ξεσκεπάζει) την πλάνη των "ομάδων" κάθε είδους. Όχι, μάγκες. Αν δεν ανήκεις πουθενά, δεν είσαι "με όλους". Αν δεν ανήκεις πουθενά, δεν είσαι με κανέναν! Και δυστυχώς ο Πάλμε αυτό το πλήρωσε...
...όπως και όλοι οι άλλοι!
Όπως ο Γκάντι, κι όπως ο Κένεντι που τα 'βαλε για λίγο με το τέρας που προσπαθεί να κρυφτεί πίσω απ' την κουρτίνα του Λευκού Οίκου. Όπως ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, κι όπως κάθε ηγέτης (κι ίσως κάθε άνθρωπος) που έχει το θράσος "να 'χει ένα όνειρο". Ο Ούλοφ Πάλμε δολοφονήθηκε, ψυχρά, με δύο σφαίρες στο στομάχι. Γυρνούσε απ' τον κινηματογράφο με τη σύζυγό του. Χωρίς αστυνομία, χωρίς προστάτες. Δεν χρειαζότανε προστάτες, ποιος άλλωστε να θέλει να σκοτώσει έναν άνθρωπο που προσπαθεί για την ειρήνη; Ποιος να σκοτώσει έναν άνθρωπο που μόνο θέλει να κάνει καλό στους ανθρώπους;
Κι ωστόσο, διάολε, είναι τόσοι πολλοί αυτοί που απαντάν "εγώ" στην παραπάνω ερώτηση. Κι είναι, Θεέ μου, τόσο αβάσταχτο να βλέπεις τον κόσμο να πετάει στη θάλασσα, τον έναν μετά τον άλλο, τους πιο αγνούς του, κι άξιους καπετάνιους...
![](http://provocateur.gr/storage/photos/master/201901/phpyh1j0l.jpg)
Καληνύχτα Ούλοφ, καληνύχτα.
Πηγή
Comments
αν και παιδί τότε το θυμάμαι εκείνο το βράδυ
Holger Meins Commando
Ναι.
Σεβαστός αιώνια από τους ανθρώπους όπως όλοι οι φωτισμένοι
ο ουλοφ παλμε μου ηταν ανεκαθεν συμπαθης σαν ανθρωπος, και η ιδεα του για ενα μοντελο δημοκρατιας μεταξυ ενος (δικαιου) καπιταλιστικου θεσμου και μιας σωστης κοινωνικο-πολιτικης δομης (χωρις την ανελευθερια που εκαναν οι ακραιοι κομουνιστες στα κρατη της ανατολικης ευρωπης, καθως και στην σοβιετικη ενωση επι σταλιν), αυτα τα 2 σωστα δομημενα ''συστατικα'', θα εφταχναν το λεγομενο ''σουηδικο'' μοντελο, ητοι, την σοσιαλδημοκρατια.
ηταν μια πολυ καλη ιδεα, και εαν η σουηδια ειναι ενα προηγμενο κρατος σημερα, ειναι εν μερει χαρη στην κληρονομια+τις ιδεες των χαρισματικων ανθρωπων οπως ο κ. ουλοφ παλμερ.
ενα κρατος πρεπει να εχει προσβαση στην ελευθερη αγορα+στο εμποριο (καπιταλισμος) αλλα με ενα δικαιο συστημα, ενω πρεπει να εχει αμεση και δωρεαν προσβαση στην υγεια+την εκπαιδευση των πολιτων του (σοσιαλισμος), αλλα ΧΩΡΙΣ να τους φυλακιζει ή να τους στερει την ελευθερια τους για το ''κοινο καλο'' (οπως εγκληματικα εκαναν τα κομουνιστικα καθεστωτα επι σταλιν ή με βαση το σταλινικο μοντελο).
ΑΡΑ, ετσι βρεθηκε μια καλη κυβερνητικη ισορροπια, οσο περιεργο κι εαν μας ακουγεται αυτο.
μπραβο σου φιλε μπακαρα, να και μια φορα που συμφωνουμε απολυτα.
αιωνια η μνημη του καημενου του ανθρωπου, τον σκοτωσαν αδικα και με μεγαλη κακια.
Αδιαπραγμάτευτα αξιοκρατικός και δίκαιος. Είδος που στην Ελλάδα έχει εκλείψει.
Όχι, μάγκες. Αν δεν ανήκεις πουθενά, δεν είσαι "με όλους". Αν δεν ανήκεις πουθενά, δεν είσαι με κανέναν!
όλους εμάς που δεν είμαστε με κανέναν ( πολιτικά ) παρά μόνο με το δικό μας δημιούργημα θα έρθει η ώρα που κάποιος ΠΑΣΟΚος σαν εσένα που επικαλείται τον Ούλοφ Πάλμε , τον Γκάντι , τον Κένεντι , θα μας ρίξει 3 "σφάιρες" στο στομάχι για την καρέκλα , την θέση , το χρήμα .
Γι αυτό σε παρακαλώ άσε τον συχωρεμένο , αυτόν και 2-3 άλλους , στην ησυχία τους . Δεν χωράνε στο "Αυτόματα διαθέσιμα για υιοθεσία..." άρθρο σου ΑΛΛΑ ούτε και στα δικά μου άρθρα
Χαιρετώ τους 300+ "ούλοφ Πάλμε" των Θερμοπυλών και κυρίως τον Διηνέκη
τους 1000 είλωτες, 400 Θηβαίους και 700 Θεσπιείς που επίσης ήταν στις Θερμοπύλες τους χαιρετάς ή τους κάνεις γαργάρα για να είναι ακόμα πιο "δυνατό" το παραμύθι των 300 Σπαρτιατών στις Θερμοπύλες
Αυτό το ΠΑΣΟΚικό που φανερά δεν είδες το + δίπλα στους 300 με ξεπερνά
οι 300 είχαν επιλογή , οι είλωτες όχι . γι αυτό υμνούνται οι 300 κι όχι οι δόλιοι οι είλωτες
θα υιοθετήσεις για χάρη του ΠΑΣΟΚ κι άλλους "Πάλμε"; μαθητής των κομμουνιστών γαρ ...
Κάνεις λάθος, δεν είχαν καμία επιλογή, αν δεν συμμετείχαν στις εκστρατείες έχαναν όλα τα δικαιώματα τους σαν "όμοιοι"
κάνεις λάθος . Εννοείς τους περίοικους και τους μόθακες , παιδιά Σπαρτιατών με είλωτες . οι είλωτες ήταν δούλοι .
Ο Πάλμε πολιτικά δεν ήταν ουδέτερος. Μην το αφήνεις έτσι να βολεύει τον οποιονδήποτε, που "τον θαυμάζει" αλλά δεν είναι με κανέναν. Ήταν ένας κλασσικός σοσιαλδημοκράτης, ένας από τους τρεις μεγάλους του τελευταίου κομματιού του προηγούμενου αιώνα.
Η δεκαετία του '80 ήταν το κύκνειο άσμα του αστικού σοσιαλισμού (η λέξη δημοκρατία είναι πολύ βαριά για να ειπωθεί).
Μετά την πτώση των γνωστών 4-5 ηγετών που τον εκπροσωπούσαν αλλά και της ΕΣΣΔ ήρθε,η συντριβή του κράτους πρόνοιας και όποιας υποτυπώδους κοινωνικής δικαιοσύνης δεχόταν η αστική δημοκρατία να έχεις.
Έτσι λοιπόν το κράτος που ήταν δίχτυ ασφαλείας για τον λαό αντικαταστάθηκε με το αόρατο χέρι της αγοράς με την πίστη ότι θα αυτορρυθμίζεται,ουτοπία.
Παλαιότερα είχα σημαντικές επιρροές από αστούς σοσιαλιστές και πίστευα πως όντως μπορεί να υπάρξει μια ισορροπία μεταξύ της ανθρωπιάς και της οικονομίας,παρατηρώντας όμως προσεκτικά τις κινήσεις της κέντρο-αριστεράς τα τελευταία 15 χρόνια μπορώ εύκολα να πω ότι είναι οι μεγαλύτεροι λακέδες του συστήματος και αυτοί που το διασώζουν όταν οι ορίτζιναλ καπιταλιστές δεν μπορούν,άλλωστε δεν είναι τυχαίο που κερδίζει έδαφος σε χώρες που παραδοσιακά ήταν ανύπαρκτη πχ ΗΠΑ.
Παρόλα αυτά πιστεύω πως νέος κόσμος στη δύση δέχεται επιρροές από σοσιαλιστικά κινήματα περισσότερο από ποτέ (οι κατευθύνσεις με προβληματίζουν το παραδέχομαι) και με το ταυτόχρονο αδιέξοδο που θα φέρει στη ζωή μας η τεχνητή νοημοσύνη (θα χαθούν περίπου 2 δις θέσεις εργασίας μέχρι το 2050),θα παρουσιαστεί η ευκαιρία να οικοδομήσουμε ένα πιο δίκαιο σύστημα.
ετσι οπως παει ο γαυρος σε βλεπω να γραφεις και αρθρο για το βιβλιο του Ντανου στο τελος
erepublik.com/en/article/2691873
voted!
VOTED
έτσι