Ένα κάποιο τέλος...

Day 3,022, 00:45 • Published in Greece Greece • by Eleanor 82



Πριν από ένα μήνα - και πριν από την προσπάθεια μου για την eΠροεδρία, για να προλάβω τους κακόγλωσσους - είχα γράψει σε κάποιο Κυκλικό Διαβούλευσης τα ακόλουθα:


Eleanor 82 to Archoss and 20 more people | one month ago
Επόμενη παρέμβαση μου πριν να φύγω με χαριτωμένο βηματισμό από το παιγνίδι, θα είναι κάποιες σκέψεις για το προσφυγικό / μεταναστευτικό.
Ίσως και κάποιες άλλες, πάντα χωρίς πια να γράψω για πολιτικές / κομματικές παραμέτρους.
Δεν είναι κάτι που με έχει ενοχλήσει ώστε να σκέφτομαι πως πρέπει να το σταματήσω. Αλλά όπως έγραψα και σε κάποιο καλό φίλο που με ρώτησε για συμμετοχή σε άλλο, όταν το άρχισα είχα μόνο τα διδυμάκια, μια σχετικά χαμηλή θέση επισκέπτριας καθηγήτριας και μια βοηθητική εθελοντική συμμετοχή στην διοργάνωση της κορυφαίας ετήσιας εκδήλωσης του κλάδου μας.
Τώρα σιγοψήνω το 5ο κουταβάκι, έχω μια θέση πλήρους έδρας και παράλληλα την διοικητική διεύθυνση ολόκληρου του τομέα σπουδών και βρίσκομαι στο κεντρικό εθνικό όργανο του επιστημονικού μου αντικειμένου. Επίσης υπάρχουν και οι ιδιωτικές μου απασχολήσεις που μου δίνουν τα 3/4 του εισοδήματός μου και επίσης μια μεγάλη ευχαρίστηση.
Το παιγνίδι ακόμα εξακολουθεί να μου αρέσει. Δεν είμαι απογοητευμένη από αυτό, όπως πολλοί/ές φωνάζουν κάθε λίγο.
Μόνο που έχει γίνει δύσκολο να το παρακολουθήσω' δύσκολο να συμβάλλω σε αυτό.
Θα ήθελα να κερδίσω τουλάχιστον τη διάκριση της Τιτανίδας και ίσως και και του ορίου του 100ου level και της διακεκριμένης πολίτιδας, αλλά είναι πολύ μακρινά με την τωρινή μου δυναμικότητα.
Ξέρω πως δεν είμαι ευχάριστη και δεν το προσπαθώ καν' προσπαθώ όμως να είμαι τίμια.
Δηλαδή να λέω αυτά που νομίζω για σωστά, χωρίς να τα καλύπτω με δοκησισοφίες ή επικαλύψεις.
😃
Υ.Γ.
Όταν έγινε το Πολυτεχνείο, εγώ ήμουν μια ψυχή που περίμενε γονείς για να γεννηθεί 9 χρόνια μετά. Γνωρίζω όμως ΠΟΛΥ καλά κάποιον που ήταν εκεί και ποτέ δεν εξαργύρωσε τη συμμετοχή του' και μου έχει περιγράψει όλα όσα έγιναν, και εκείνα που δεν έγιναν. Όταν γίνεται ιστορική αναφορά στη "γενιά του Πολυτεχνείου", να ξέρουμε ότι μιλάμε για εκείνες/ους που εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός για την προσωπική τους πολιτική, οικονομική και κοινωνική άνοδο' όχι για τους ανθρώπους που πραγματοποίησαν την ανάγκη για αυτό.
😃

Τώρα ήρθε η στιγμή να διαλέξω αυτό το τέλος.
Ευχαριστώ τους καλούς φίλους/ες που έκανα στο παιγνίδι για την απλόχερη αγάπη τους' και ευχαριστώ τους σε εισαγωγικά εχθρούς/ές για τις συγκινήσεις που μου πρόσφεραν με τις αντιπαραθέσεις μας, που κάποιες φορές ξέφυγαν από τα όρια της ευπρέπειας.
Τώρα που φεύγω, ζητώ συγγνώμη αν ήμουν υπερβολική ή πλήγωσα την ψυχούλα τους.
Το διασκέδασα όμως!

Να είστε καλά μανάρια μου, να διασκεδάζετε και εσείς στο παιγνίδι, και πάνω απ' όλα να φροντίζετε τις πραγματικές ζωές σας και τους ανθρώπους που αγαπάτε και σας αγαπούν σε αυτές.
Επειδή ακόμα και αν κάποιες φορές δεν το καταλαβαίνουμε, υπάρχουν...

😃