Son Makalem...

Day 2,385, 04:31 • Published in Turkey Turkey • by BraweHeart

Selam arkadaşlar;

Bugüne kadar hayatımın ne kadar anlamsız geçtiğini ve ne kadar gereksiz olduğunu düşünmemiştim. Ancak bu geceye kadar bunun kısa bir hesabını yaptıktan sonra hayatımın var ile yok arasında bir farkının olmadığını gördüm. Benim bulunmam ve ya bulunmamam, bişeyler yazmam ve ya yazmamam, söylemem ve ya söylememem hiçbirşeyi değiştirmiyor, değiştirmedi de.

Ailemin benden büyük umutları vardı küçüklüğümden beri, belki de sadece kendi ayaklarım üstünde durabilecek duruma gelmem için çabalıyor, bunu istiyorlardı.

Ne bana harcanan paraları hakediyorum, ne de bana yedirilen yemekleri. Ben fazlalığım diye düşünüyorum çünkü ben olmasam belki de onların yaşamı daha iyi olacaktı. En azından bir boğazdan kurtulurlardı.

Bugüne kadar nedense hep doğrucu oldum. Bu nedense hep kötü bişey olarak söylendi bana.Çocukluktan çıktıktan sonra sınavlardan kalmak pahasına hiç kopya çekmedim. Daha önceleri kopya çeken arkadaşlarımı uyarırdım ve aldığım tepki: "alan memnun veren memnun, sanane" olurdu. Ben mi kaybettim, onlar mı kaybetti hala anlamadım.
Ama ortada kaybolan bir şeref olduğu aşikardı.

Daha gençsin hayatını yaşa dediğinizi duyar gibiyim. Bu dakikadan sonraki hayatımdan da zerre kadar umutlu değilim. Suç atmak gibi olmasın ancak ailemden beni beslemek,büyütmek dışında daha fazlasını beklerdim. En azından bir amaca ulaşmak için ara sıra konuşmalar olmalıydı.

Nedendir anlamam kafamda hep bişeyler düşünürüm ve geceleri bu had safhaya ulaşıyor. Bu yüzden geceleri uyumam zor olduğundan sabahları hep uykusuz kalkarım. Bazı günler sabah ezanı okunur ondan bir saat sonrasında anca uyanırdım.

Birde bu düşündüklerimi yazıya dökmeden rahat edemiyordum ki bu can alıcı noktaydı benim için. Sadece başlık olarak onu gecenin bir yarısı not ederdim bir kağıt parçasına, daha sonra o konu hakkında uzun uzun yazmak üzere bir kenara atardım. Şu ana kadar birçok not ve başlık birikti. Hepsini yazmak isterdim ama yazsam da bi halta yaramayacak.

Bilgisayarda kendime kurduğum yaşam gerçek hayattan çok daha iyiydi. Ben ne yapmak istersem, ne hayal edersem onu yapardım. Önceden nesneleri tasarlardım Blender adlı mükemmel programda. En son bir çaydanlık ve bardaklar tasarlayıp aile üyelerinden birine gösterdiğimde aldığım tepki çok yürek burkan cinstendi. Sadece bir baş sallamaydı onaylar cinsten...

Bunlara üzülmüyorum tabi bunlar benim için önemli ve emek gerektiren cinsten olsa da başka bir insan için gerçekten boştu, bunu anlayışla karşılıyorum. O kadar oyun oynadım bitirdim ve yine elime geçen uykusuz geceler oldu. Bunun farkına geç vardım lanet olsun ki.

O kadar üşengeç bir hal aldı ki hayatım, yemek yemeye gitmez oldum. Ne de olsa oyunlarda istediğimi yapıyordum ya. Herşey oyunda değil ama hayallerimi karşılayan başka birşey yok.

Uzun yıllar çalışacaksın ve okulu bitirdiğin zaman hiçbir meslek elde edememe gibi bir korku da var tabi. Neyse bunlar önemli değil artık benim için ne de olsa artık böyle bir kaygım olmayacak.

İsterdim ki hayatta herkesin fikirlerine önem verilsin. Fikirlere, paraya duyulan saygı gibi saygı duyulsa fena mı. Parayı sadece bir araç olarak gördüm, yoksa nesnelerin değerleri başka türlü ifade edilemezdi bence. Böyle birşey şarttı yani.

Aslında üzülmenin hiçbirşey değiştirdiği yok. Ama istemiyorum artık hiçbişey. Amaçsız yaşlanıp ölmektense şimdiden yok olmak arasında bi fark yok benim için.

Zaten evlenmeyecektim, evlenip de çoluk çocuk derdiyle uğraşabileceğimi ve devamını sağlayabileceğimi düşünmüyorum. Zaten neden evlenir ki insanlar ?

Şu ana kadar internette hiç küfür etmedim ama reelde insanların yüzüne çok küfür ederdim rahatça. Bundan hoşnut değilim ancak bunun benim içinde bir amacı yoktu. Sadece eğlendiğimi sanıyordum belki de.


Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.

E hakkınızı helal edin dostlarım. Bugüne kadar hiçbir arkadaşım dostum olmadı, çünkü her zaman ben senin dostunum diyen birinin illaki bir yamuğunu gördüm.
Size dostlarım dememin sebebi burada sadece iyi yüzünüzü göstermeniz.

http://www.erepublik.com/en?viewPost=13948345

Akşam halledecektim işimi ama artık dayanamıyorum, içimde çok ama büyük bir heyecan var bu çok zor olacak. Tekrar ailemden ve sizlerden özür dileyerek hakkınızı helal etmenizi istiyorum. Keşke sadece geri alınabilir basit bir farewell makalesi olsaydı ama bu geri alınamaz bir farewell olacak hayata karşı.



Bilgisayar masamın hemen yanındaki yerde ayarladım ipleri. İp diyorum ama ip bulamadım evde. Ben televizyonun prizini çıkardım. Bağlamayı sağlam yaptım diye düşünüyorum.

Oyunda 25 k cc borcum vardı az önce de bütün şirketlerimi bozup gönderdim hepsini. Geriye kalanları orduma bağışladım. Ordu tanklarını da yolladım bi godomana o halletsin diye mesaj attım.

Çok fazla konuştum yine değil mi. Yine boş konuştum aslında, neyse boşverin beni, ha benle ha bensiz, sizlere yaşantınızda başarılar dilerim.

Makaleyi ordumda, partimde ve arkadaş listemde paylaştıktan sonra bilgisayarımın fişini çekicem. Hiç beklemekten sandalyemin üstüne çıkıcam. Şu an gerçekten bunaldım boynumda bi garip karıncalanma hissediyorum.Çok değişik bi sıcaklık bastı. Neyse boşverin dostlar, görüşürüz öte tarafta. Daha fazla konuşmanın anlamı yok.

Hakkınızı helal edin 🙁