Το Παράδοξo του Φέρμi και οi Εξωγήινoi Σωτήρεs μαs

Day 1,857, 07:27 • Published in Greece Greece • by Chaos0



Το Παράδοξο του Φέρμι, με δυο λόγια έχει ως εξής:
Πως είναι δυνατόν, με τέτοια πληθώρα Ήλιων και Πλανητικών Συστημάτων, να μην μας έχουν ακόμη επισκεφθεί εξωγήινοι πολιτισμοί;
Η συνήθης απάντηση του επιστημονικού κόσμου έχει να κάνει με το τεράστιο μέγεθος των κοσμικών αποστάσεων και την σχετική σπανιότητα των συστημάτων που μπορούν να φιλοξενήσουν ζωή.
Στην αντίθετη πλευρά βρίσκονται οι σχολιαστές που στηρίζουν τις ελπίδες τους για την Σωτηρία του Κόσμου, ακριβώς στην υπόθεση ότι οι επισκέπτες βρίσκονται ήδη εδώ' και εργάζονται για να σώσουν τους Εκλεκτούς ή τους Τυχερούς.



Προσωπικά έχω μια διαφορετική άποψη' και τώρα που η αγαπημένη Εγκρετσία κινδυνεύει να καταποντιστεί μαζί με την real Οικουμένη θα την διατυπώσω εδώ, ώστε να απελπίσω όσους τρέφουν τέτοιες ψευδαισθήσεις.



"Μπορούμε να πούμε ότι ουσιαστικά κανείς δεν καταλαβαίνει την κβαντομηχανική. Γι' αυτό, μην λέτε συνέχεια στον εαυτό σας αν μπορείτε
_ "Μα πως είναι δυνατόν να είναι έτσι";
γιατί τότε θα πέσετε σε μια παγίδα, σε ένα αδιέξοδο από το οποίο δεν ξέφυγε κανείς μέχρι τώρα.
Κανείς δεν ξέρει, πως είναι δυνατόν να είναι έτσι".
Richard Feynman

Για δεκαετίες καυγάδιζαν οι "Κυματιστές" με τους "Σωματιδιακούς" φυσικούς - και όλοι μαζί με τους θεολόγους - ως προς την φύση του φωτός.
Κύμα ή φωτόνιο; Ή μήπως θεία χάρις του είδους "γεννηθήτω φως";
Μέχρι που βρέθηκε ένας άνθρωπος να τους εξηγήσει το αυτονόητο, ότι και το υδάτινο κύμα αποτελείται από εκατομμύρια μόρια Η2Ο που τα διαταράσσει ο άνεμος ή ένας υποθαλάσσιος σεισμός ή το βότσαλο που ρίχνει ένα παιδάκι.
Και το ηχητικό κύμα αποτελείται από την αλληλοδιάδοχη διέγερση δισεκατομμυρίων μορίων οποιουδήποτε υλικού που τα κάνει να πάλλονται η φωνή μιας αοιδού ή η δόνηση ενός κινητήρα ή το τρίψιμο των κεραιών ενός τερμίτη.
Το αυτό σε αναλογία συμβαίνει με τα "κύματα" οποιουδήποτε φάσματος.
Και έτσι, έληξε αυτή η χρόνια διαμάχη' αν και κάποιοι "κολλημένοι" όλων των πλευρών δεν σταμάτησαν ποτέ τις γκρίνιες και τις αιτιάσεις.

Το πρακτικό αποτέλεσμα ως προς το αρχικό ερώτημα του θέματος και τον σχετικό προβληματισμό, ποιο είναι λοιπόν;
Ότι δύναμαι να ρίξω ο ίδιος εκείνο το "βραχάκι" στη Λίμνη του Φωτός και να προκαλέσω το πρόσφορο για τις ανάγκες μου Κύμα.
Και τότε θα σταθώ πάνω του και θα το αφήσω να με πάρει μαζί του.
ΑΥΤΟ θα με πάρει μαζί του' δεν θα είμαι εγώ που θα προσπαθώ να το φτάσω ή (και) να το ξεπεράσω.
Και μεταφέροντάς με γλυκά στην επιθυμητή κατεύθυνση, θα μου δώσει το ίδιο την ώθηση στην κατάλληλη τη στιγμή, ώστε να με σπρώξει μπροστά του.
Τότε είναι που θα πρέπει να κρατήσω την ισορροπία μου πάνω στην "σανίδα" μου, ώστε να μην κουτρουβαλιάσω μέσα στο κοσμικό κενό, αλλά όμορφα και κομψά να πέσω όρθιος στο ήρεμο διάστημα.
Και τότε, ιδού:
Μπορώ να εποπτεύσω την όχθη και αν την βρω κατοικημένη ή απλά ενδιαφέρουσα, να κολυμπήσω μέχρι αυτήν για να την ερευνήσω.
Αν όχι, μπορώ να περιμένω ή να προκαλέσω ένα νέο Μεγάλο Κύμα για να με πάει παραπέρα, σε άλλες όχθες, σε νέους τόπους.

Γιατί οι Νόμοι της Φύσης, δεν παραβιάζονται. Όπως όμως και οι ανθρώπινοι, έχουν την ουσία τους, την λογική τους, που είναι ενιαία και αμετάβλητη και την λεκτική τους διατύπωση, το ασθενές τους περίβλημα, που είναι πάντοτε σχετικό' και ενδεχομένως - ακούσια ή εκούσια - παραπλανητικό.
Όποιος γνωρίζει - γνωρίζει πράγματι όμως - την ουσία ενός Νόμου δύναται χωρίς να τον παραβιάσει, να τον υπερβεί' αξιοποιώντας τον.
Πάντοτε έτοιμος φυσικά να πληρώσει το τίμημα, εφ' όσον λαθέψει.

Αν λοιπόν είναι τόσον απλή και εύκολη η υπέρβαση του Νόμου που απαγορεύει ταχύτητες μεγαλύτερες από το φως, γιατί κανείς από τους μυριάδες πολιτισμούς που - στατιστικά - θα πρέπει να την έχουν ανακαλύψει, δεν σταμάτησε στην δική μας πλανητική όχθη, να μας γνωρίσει και να απολαύσει τις χάρες της;
Πολύ φοβάμαι, ότι η απάντηση μάλλον θα δυσαρεστήσει τους αναγνώστες:
Απλά, δεν την θεώρησε κατοικημένη' και πιθανότατα την βρήκε παντελώς αδιάφορη.
Και αν κάποιοι φυσιοδίφες τέτοιων πολιτισμών βρήκαν ένα ενδιαφέρον για τα είδη που παρεπιδημούν εδώ, η δική μας αντίληψη για αυτούς θα είναι μάλλον ανάλογη εκείνης που είχαν τα μαλάκια των ακτών της Χιλής για τον C. R. Darwin όταν ασχολείτο μαζί τους...




Ας θυμηθούμε λοιπόν όλοι οι εις το EREPUBLIK συμμετέχοντες, τον στίχο του υπέροχου Δάντη που προειδοποιούσε τους προσερχόμενους στην Κόλαση:

"Εσείς που περνάτε αυτήν την Πύλη, εγκαταλείψετε κάθε ελπίδα"...