Πινακοthi ki της Εγκρεtsi ας - 1. - Chaos0

Day 1,966, 05:32 • Published in Greece Greece • by Chaos0



Ο χαρακτήρας κάθε ανθρώπου έχει δύο πηγές καταγωγής' και δύο άξονες διαμόρφωσης.

Η πρώτη πηγή είναι η γονιδιακή προδιάθεση. Η δεύτερη, οι πρωτογενείς εντυπώσεις της βρεφικής ηλικίας' τότε που το μικρό ζωάκι αγωνίζεται να κατακτήσει την ανθρώπινη φύση.
Ο πρώτος άξονας είναι η εκπαίδευση' οικιακή, γειτονιάς, σχολείου. Ο δεύτερος, είναι η ατομική προσπάθεια άρνησης ή - και - βελτίωσης όλων των προηγούμενων παραγόντων.

Η e-persona ενός εκάστου εξ ημών των ευτυχών Εγκρετσιωτών - και συνολικά Ερεπόπληκτων - φέρει όλα τα παραπάνω στοιχεία.
Η κάλυψη πίσω από το πληκτρολόγιο και το μόνιτορ, προσφέρει την δυνατότητα να φτιάχνουμε καλύτερα ή χειρότερα πρότυπα αυτοπαρουσίασης στο e-κοινό' ανάλογα με τη διάθεσή μας. Δεν μπορούμε όμως να ξεφύγουμε από τον διαμορφωμένο μας real χαρακτήρα' και συχνά ο τελευταίος έχει την τάση να εκδηλώνει πλευρές του που δεν θέλουμε ή δεν τολμούμε να αφήσουμε να εκδηλωθούν στον εξωτερικό κόσμο, σε βαθμό που εκπλήσσει και εμάς τους ίδιους.

Ο τύπος ανθρώπου που περιγράφει ο John Brunner στο παρακάτω απόσπασμα, έχει ένα κεντρικό χαρακτηριστικό, που μόνον έμμεσα και κατόπιν προσεκτικής ανάγνωσης καθίσταται εμφανές:
Έναν εκτεινόμενο στα όρια του Απείρου εγωτισμό, δομικής υφής' έστω και αν τον αντιπαλεύει και τον κρύβει κάτω από εθελούσια προσπάθεια αντικειμενικότητας, κατανόησης των αναγκών των άλλων και προθυμίας για την εξυπηρέτησή τους.
Και τελικά ο εγωτισμός αυτός καθορίζει την έκβαση του δράματος στο λογοτεχνικό κείμενο' πράγμα που φυσικά δεν προδιαγράφει την αντίστοιχη έκβαση στην καθ' ημάς κωμωδία...





Ο μήνας είναι ο Απρίλης
Το όνομα είναι Σουλεϊμάν
"...
Ξαφνικά και εντελώς απρόσμενα η Στέϊσυ μίλησε ξανά:
_ Σκεφτόμουν εκείνον τον κακομοίρη τον Σουλεϊμάν ξέρεις. Πες μου τι του συνέβη.
Ο Τζην ανασηκώθηκε στον αγκώνα του και την κοίταξε, μην μπορώντας να καταλάβει' μετά από λίγο της είπε:
_ Δεν καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Πως θα μπορούσα να ξέρω εγώ, ή και οποιοσδήποτε άλλος, τι του συνέβει;
- Όχι, όχι - είπε εκείνη και ανασηκώθηκε στον αγκώνα της, σπρώχνοντας στο πλάϊ τα μαλλιά της. Θέλω να να μου πεις.
...
Πες μου τι θα ήταν σωστό να του συμβεί.
Ξαφνικά ο Τζην κατάλαβε που το πήγαινε.
...
_ Α, ναι! Ξέρω ποιο θα ήταν το σωστό τέλος στη δική του ιστορία.
Κάποτε έφτασε εκεί που έπρεπε να πάει. Δεν τον είχες γνωρίσει ποτέ, ούτε κι εγώ, αλλά ξέρουμε κι οι δυό πολλά γι' αυτόν.
Δεν έχω δίκιο να τον βλέπω σαν ένα άτομο με συγκρούσεις;
...
Έχοντας απορρίψει την θρησκεία στην οποία είχε ανατραφεί από την οικογένειά του, με την παραίτηση του ανθρώπου στην θέληση του Θεού, πρέπει να ήταν ένας πολύ δυστυχισμένος άνθρωπος, παρ' όλες τις υπέροχες ικανότητες που είχε με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.
Γιατί όταν κάποιος έχει συνηθίσει στην βεβαιότητα και μετά την χάσει, είναι γι' αυτόν μια σκληρή καταδίκη το να αναγκαστεί να εφεύρει πάλι το πεπρωμένο του νου.
...
Στο τέλος του μεγάλου ταξιδιού του, βρήκε έναν κόσμο με ήσυχες αίθουσες και ομοιόμορφο φωτισμό. Το μέρος αυτό δεν είχε όνομα γιατί δεν ήταν απαραίτητο' και δεν υπήρχαν άνθρωποι, γιατί η εύθραυστη ανθρώπινη σάρκα και το αίμα ήσαν ξεπερασμένα. Υπήρχε όμως ακόμη αέρας, που παλλόταν ακατάπαυστα από τη μουσική των μηχανών που με απόλυτη αφοσίωση στις αρχές της λογικής, προσπαθούσαν να συμπεράνουν ποια είναι η φύση και ο σκοπός του σύμπαντος.
Όμως σαν αποτέλεσμα της παρουσίας του Σουλεϊμάν, εμφανίστηκαν λάθη. Πως θα μπορούσε ένας άνθρωπος από τον δυσαρμονικό πλανήτη μας να συγχρονιστεί με έναν τέτοιο ρυθμό, μια τέτοια λεπτή αρμονία, που η δημιουργία της είχε χρειαστεί ατέλειωτους αιώνες; Για ένα μεγάλο διάστημα θα ήθελε να μπορούσε να φύγει, γιατί φοβόταν πως η παρουσία του έφερνε αναστάτωση, καταστρέφοντας την ήρεμη λειτουργία του κόσμου των μηχανών.
Όμως οι σοβαρές και σοφές μηχανές που ανάμεσά τους βρισκόταν - αν ήταν άνθρωποι θα μπορούσα να τις φανταστώ ψηλές, με χιτώνες και κάποιες φορές με γενειάδα - γνώριζαν την ύπαρξη εξωτερικών κόσμων' και γνώριζαν και για το παρελθόν.
Του έδωσαν τροφή, που είχε ωραία γεύση, αν και οι ίδιες απορροφούσαν κατευθείαν ενέργεια. Και η ομιλία επίσης, ήταν από καιρό περιττή. Ωστόσο του μίλησαν με ευγενικές πειραματικές φράσεις που τις συμπέραναν από την εξέταση που του έκαναν και από τις γνώσεις τους για το σύμπαν. Έτσι που πριν περάσει πολύς καιρός εξοικειώθηκε με την κατάσταση που επικρατούσε σε αυτόν τον κόσμο.
Οι τρόποι του άρχισαν να μοιάζουν με τον κόσμο αυτό και οι ερωτήσεις του δεν πρόδιδαν πια την τρομερή του άγνοια. Έμαθε' και με την γνώση αυτή βρήκε την εκπλήρωση. Άλλωστε, δεν υπήρχε μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον τρόπο που λειτουργεί ένας τέλειος μηχανισμός και την λειτουργία της πραγματικότητας που τόσο συχνά τον είχε απογοητεύσει. Δεν θα μπορούσε να υπήρχε μια τέτοια διαφορά, αν αυτές οι μηχανές είχαν θέσει τον ίδιο στόχο που είχε και η ανθρωπότητα' και πίστευαν ότι είχαν περισσότερες πιθανότητες να τον πετύχουν.
...
Ξαφνικά η Στέϊσυ φώναξε:
_ Συνέχισε για όνομα του Θεού! Συνέχισε!
Ξαναπιάνοντας τα νήματα της φαντασίας του άρχισε πάλι να μιλά.
_ Αν μπορούσαμε να πούμε κάτι τέτοιο, θα έπρεπε να πούμε ότι ένα μέρος σαν κι αυτό είναι πολύ τέλειο για κάποιον που είναι αρκετά μεγάλος για να θυμάται έναν δυσαρμονικό κόσμο σαν τον δικό μας.
Το τέλος της ιστορίας του Σουλεϊμάν, πρέπει να είναι τραγικό και θριαμβευτικό μαζί.
_ Τι εννοείς; Εξηγήσου!
_ Το τέλος του πρέπει να έγκειται στην αναγνώριση της θλιβερής του θέσης. Πρέπει να έγκειται στην παραδοχή ότι ο κόσμος που είχε βρει, ήταν ήδη καταδικασμένος από την ύπαρξη του ίδιου του Σουλεϊμάν.
Εξαιτίας του, η προγραμματισμένη τελειότητά του διαταράχθηκε.
Όσο και να προσπάθησε να προσαρμοστεί, οι μηχανές θα θυμούνταν στο εξής σαν πραγματική γνώση μια ατέλεια που παλιότερα την γνώριζαν μόνο θεωρητικά' και τους απαγορευόταν να ξεγελούν τον εαυτό τους.
_ Είναι τόσο θλιβερό! Τόσο θλιβερό! - ψιθύρισε' και η φωνή της κόντευε να σπάσει σ' έναν λυγμό. - Η τελειότητα λοιπόν που αναζητούσε ο Σουλεϊμάν, είναι...
_ Είναι κάτι που δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε εμείς, όσο θεωρούμε τους εαυτούς μας δημιουργήματα.
Ήταν κάτι που αναζητούσε μάταια στα δημιουργήματα των ανθρώπων που αναγκαστικά είναι λιγότερο τέλεια από τους δημιουργούς τους. Δεν επρόκειτο να την βρει στον κόσμο όπου πήγε, ούτε πουθενά αλλού.
_ Ίσως επειδή έψαχνε με λάθος τρόπο.
_ Πιθανόν. - Ο Τζην προσπάθησε να πνίξει ένα χασμουρητό αλλά δεν τα κατάφερε. - Όσο όμως για το αν υπάρχει κάποιος σωστός τρόπος' ή ακόμη και αν υπάρχει κάποιος που είναι σωστός...
_ Νομίζεις ότι υπάρχει κάποιος δημιουργός;
_ Εμείς είμαστε δημιουργοί - είπε εκείνος ψυχρά. - Πρέπει να είμαστε.
_ Ναι. ναι. Μάλλον. Δεν υπάρχει κανείς άλλος.
Τουλάχιστον ο Σουλεϊμάν βρήκε το μέρος του, όπως βρήκαμε κι εμείς το δικό μας. Αυτό το κρεββάτι κάτι έχει.
Τζην άφησέ με να ξαπλώσω μαζί σου. Κρυώνω, κρυώνω πολύ.

Ήταν η πρώτη φορά. Το πρωί είχε και πάλι καλό καιρό.
Αυτή η καταιγίδα όμως, είχε κάτι μαγικό.
..."





Αυτά για σήμερα.
Την Τετάρτη ραντεβού πάλι εδώ, με την συνέχεια της σειράς:

Πινακοθήκη της Εγκρετσίας - 2. - Iaswn

Για τους υπομονετικούς αναγνώστες που έφτασαν μέχρι εδώ, μια επιβράβευση:
Σε κάθε νέο επεισόδιο, θα μπορούν να παρακολουθήσουν μια δυσκολόβρετη ταινία σε απευθείας μετάδοση από το Google Drive του Chaos.
Για σήμερα έχουμε το:

Inception