Οι e - Proedriκes Εκλογ ές, της Κυριαkis της Ανάσταsis...

Day 1,990, 15:06 • Published in Greece Greece • by Chaos0




Αυτό το πολιτικό αρθράκι, μπαίνει εμβόλιμο' διακόπτοντας την συνέχεια της σειράς "Πινακοθήκη της Εγκρετσίας".
Η τελευταία θα συνεχιστεί μετά τις e-Προεδρικές Εκλογές με την τελευταία προσωπογραφία της, η οποία ανήκει στον Faethongr.
Θα ακολουθήσουν τρεις γενικότεροι πίνακες τοπίων και θα κλείσει με ένα Index.

Αυτό λοιπόν το πολιτικό αρθράκι - πάντοτε στο πνεύμα των Chaos-Excavations - παρουσιάζει μια άποψη για την υφή των e-εκλογών της Κυριακής, κατά τις οποίες μερίδα συμπαικτών επιχειρεί να διαιωνίσει μια επικυριαρχία πάνω στο παιγνίδι' χρησιμοποιώντας τεράστιους πνευματικούς κόπους και υλικά έξοδα και κινητοποιώντας προς τούτου κάθε είδους θεμιτά και "ημιθεμιτά" μέσα...
Με ιδιαίτερη έξαρση δε του γνωστού φαινομένου των επιλεκτικά κατευθυνόμενων ΦιΠαρισμάτων' λες και η φίμωση των διαφωνούντων, δικαιώνει αφεαυτή τις πράξεις και παραλήψεις εκείνων που έχουν την δυνατότητα να την επιβάλλουν.







Edward Plunkett, 18th Baron of Dunsany
Ο Εργάτης - (The Workman, 1915)

"Είδα έναν εργάτη να πέφτει μαζί με την σκαλωσιά του από την κορυφή ενός τεράστιου ξενοδοχείου.
Καθώς έπεφτε, τον είδα να κρατάει ένα μαχαίρι και να προσπαθεί να σκαλίσει στη σκαλωσιά το όνομά του. Είχε τον χρόνο να το κάνει, επειδή έπεφτε από ύψος κοντά εκατό μέτρων.
Δε μπορούσα παρά να θεωρήσω την πράξη του ανόητη, όχι μονάχα επειδή ο ίδιος θα ήταν νεκρός και σε μη αναγνωρίσιμη κατάσταση μετά από τρία δευτερόλεπτα, μα κι επειδή το ίδιο το ξύλο πάνω στο οποίο προσπαθούσε να σκαλίσει όσα από τα γράμματα του ονόματός του προλάβαινε θα γινόταν καυσόξυλα μέσα σε λίγες εβδομάδες.
Έπειτα γύρισα στο σπίτι, επειδή είχα δουλειά να κάνω. Όλο εκείνο το απόγευμα συλλογιζόμουν την ανοησία του άνδρα, μέχρι σημείου που να μην μπορώ να δουλέψω.

Αργά εκείνο το βράδυ, κι ενώ εργαζόμουν ακόμα, το φάντασμα του εργάτη πέρασε μέσα από τον τοίχο του δωματίου και στάθηκε γελώντας μπροστά μου.
Δεν άκουσα ήχο να βγαίνει από το στόμα του, παρά μόνο αφού του μίλησα. Μπορούσα όμως να δω την γκρίζα, διάφανη μορφή να στέκεται μπροστά μου και να συνταράσσεται από τα γέλια.
Τελικά του μίλησα, και το ρώτησα για ποιο πράγμα γελούσε, και τότε το φάντασμα μίλησε.

_ Γελάω - είπε - μ' εσένα που κάθεσαι και γράφεις εδώ.
_ Και γιατί, σε παρακαλώ, κοροϊδεύεις μια σοβαρή εργασία;
_ Μα επειδή η ανθισμένη ζωή σου θα σβήσει σαν πνοή ανέμου, - είπε - και ο γέρικος κι ηλίθιος πολιτισμός σου θα έχει εξαφανιστεί μέσα σε μερικούς αιώνες.

Ξανάρχισε τα γέλια, που αυτή τη φορά ακούγονταν καθαρά, και, γελώντας ακόμα, πέρασε ξανά μέσα από τον τοίχο και χάθηκε στην αιωνιότητα απ' την οποία είχε έρθει".