"Homo Homini Lupus"

Day 1,388, 22:34 • Published in Greece Greece • by Chaos0



"Ο Άνθρωπος είναι Λύκος για τον Άνθρωπο"
Απευκταίο ή ίσως Επιθυμητό;





Τούτες τις δύσκολες - real και εξομοιωτικά - ημέρες η ανωτέρω φράση τριγυρνά συνεχώς στις εγκεφαλικές μου σπείρες' όσες έχω τέλος πάντων. Αφού βασανίστηκα για λίγο χουζουρεύοντας να το ψάχνω, αποφάσισα να βασανίσω με τη σειρά μου τους συμποσιαστές στην ιδιότυπη Αγορά μας.

Όταν ο Θωμάς ο Χοβιτίδης δανείστηκε και χρησιμοποίησε την ανωτέρω φράση, το μήνυμά του υπήρξε σαφές : "Ο άνθρωπος είναι λύκος για τον άνθρωπο". Δηλαδή, κάθε άνθρωπος βλέπει τον άλλον άνθρωπο ως θήραμα' και αναλόγως της δικής του ισχύος ή της αδυναμίας του άλλου, τον χρησιμοποιεί και σαν τέτοιο. Τριακόσια τόσα χρόνια μετά, τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και πολύ, αφού ο κοινωνικός βηματισμός είναι αρκούντως βραδύτερος του τεχνολογικού.

"Άρα που είναι το πρόβλημα;" θα ανέκραζε κάθε καλόπιστος συζητητής. "Το ζήτημα αυτό είναι ληγμένο. Ο κόσμος μας είναι φύσει ανταγωνιστικός' και η επιβίωση σε αυτόν απαιτεί την κατανάλωση των άλλων".
Συμφωνώ, αλλά και αναρωτιέμαι. Μήπως υπάρχει κάποια δισημία στην ωραία αυτή φράση; "Homo Homini Lupus". Σωστά, αλλά ο λύκος είναι ζώον αγελαίο. Συγκροτεί περίπλοκες κοινοτικές οργανώσεις, με σαφή διοικητική ιεραρχία και κοινωνική κλιμάκωση. Και στους ενασχολούμενους με την μελέτη των οργανώσεων αυτών, είναι γνωστό ότι υπάρχει μέριμνα κι στοργή για τα ηλικιωμένα ή αδύναμα μέλη της αγέλης, έστω και αν υποβαθμίζονται σε κατώτερα επίπεδά της' πράγμα φυσικό και λογικό προκειμένου να είναι αποτελεσματικό το κυνήγι, προς όφελος όλων.

Στην Ρώμη δε, της οποίας την αυθεντία επικαλέστηκε ο αγαπητός Thomas με το να χρησιμοποιήσει την ένδοξη γλώσσα της, η Λύκαινα υπήρξε σύμβολο αρχαίο, ιερό και σεβαστό.
Η Λύκαινα η Τροφός, η Λύκαινα η Προστάτης, η Λύκαινα η Μάτερ. Κατά πολύ αρχαιότερη, ιερότερη και πλέον σεβαστή από τον ποντικοβρώτη Αετό της Αυτοκρατορικής περιόδου.
Τον οποίον κληρονόμησε το καθ' ημάς Βυζάντιον για να κοσμεί σήμερα τα λάβαρα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.
Και τον οποίον επίσης αντέγραψαν οι περισσότερες ερζάτς "Άγιες Ρωμαϊκές Αυτοκρατορίες" της ταλαίπωρης Ευρώπης, του Ναπολεοντείου πειράματος περιλαμβανομένου.
Και την εξέλιξή του, την βλέπουμε στον πτωματοφάγο Γυπαετό του συμβόλου των Θεοπροστατευομένων USA.
Μόνον η Μεγάλη Βρεττανία ξεχώρισε, με τον Λέοντά της, ο οποίος ίσως την εποχή του Hobbs δεν ήταν γηραλέος και ψωραλέος όπως σήμερα, αλλά υπήρξε ανέκαθεν ένας "προστάτης" που τον τάιζαν και τον ταΐζουν οι γυναίκες του!

Μήπως λοιπόν υπάρχει δισημία στην εξεταζόμενη φράση;
Μήπως είναι ευκταίο και επιθυμητό το να αποτελεί ο Άνθρωπος Λύκο για τον Άνθρωπο;

Μια ερώτηση κάνω...