Join the new world

Το άρθρο αφορά αποκλειστικά και μόνο το παιχνίδι erepublik και τους λογαριασμούς-χαρακτήρες του.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και γεγονότα της πραγματικής ζωής είναι τελείως συμπτωματική“❗



Αυτοδιοικητικές επιλογές


Το πήρα απόφαση!
Θα γράψω!
Η αποφασιστικότητα είναι αρετή!
Στον αντίποδα η αναποφασιστικότητα,μια κατάρα,μια σισύφεια τιμωρία,μόλις βρίσκεσαι κοντά στην τελική απόφαση,φτου κι απ’την αρχή.

Αλήθεια,αναρωτήθηκες ποτέ πόσο δικές σου είναι οι αποφάσεις “σου”;
Τις ρίπτει τον κύβον;

Μέσα στο παραβάν του μυαλού μας,λαμβάνουν χώρα νοητικές διεργασίες που ομοιάζουν πολύ με τις….εκλογές ή καλύτερα με τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Καθημερινά καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις που αφορούν αποκλειστικά και μόνο τον εαυτό μας.
Ας επικεντρωθούμε σ’αυτή την περίπτωση,τις αποφάσεις δηλαδή που μας αφορούν άμεσα.

Καλούμαστε λοιπόν ως ψηφοφόροι,να ψηφίσουμε μεταξύ τουλάχιστον δυο υποψήφιων επιλογών,να εκλέξουμε την πιο οφέλιμη ή συμφέρουσα για εμάς.
Να τις ζυγίσουμε κλεισμένοι μέσα στο προσωπικό μας παραβάν,κι όταν η πλάστιγγα γύρει και είμαστε πια σίγουροι για την τελική απόφαση,να την περικλείσουμε στο φάκελο κι έπειτα στην κάλπη.
Είναι μια απαραίτητη και συχνή διαδικασία που ενισχύει τη διατήρηση του αυτοδιοίκητού μας.


Μέσα σε πολλά ανθρώπινα παραβάν,αναμέσα στις επιλογές,εμφανίζονται συχνά ή πάντα το λευκό και η αποχή.
Η ύπαρξή τους αναδεικνύει το σοβαρό πρόβλημα της ανεξάρτητης αυτοδιοίκησης,το πρόβλημα στη λήψη αποφάσεων,στην εφαρμογή τους καθώς και στην ανάληψη των ευθυνών όταν η αποφάσεις γίνουν πράξεις.

Η επιλογή του λευκού ή της αποχής εν ολίγοις,θα σήμαινε ότι έχουμε παραδώσει τα κλειδιά του εαυτού μας σε κάποιον άλλον,ότι έχουμε εμπιστευτεί ολοκληρωτικά τη ζωή μας σε κάποιον που εμπιστευόμαστε περισσότερο από τον εαυτό μας!
Κι αυτή όμως η απόφαση (της επιλογής του λευκού/αποχής) θα προϋπέθετε μια εσωτερική ψήφο πριν παρθεί.
Αυτή η ψήφος αν δεν ήταν προϊόν πλύσης εγκεφάλου,θα αποτελούσε μια εσωτερική κατάρρευση που επήλθε ως αναμενόμενο αποτέλεσμα της φθίνουσας πορείας σου,της παρακμής της εσωτερικής σου αυτό-κρατορίας.

Θα ήταν μια παράδοση του αυτοδιοίκητού σου σε μια αυτοδιοίκηση δια αντιπροσώπου.
Και το καταλαβαίνω μέχρι ενός σημείου,η επιλογή αυτή σου δίνει ένα καλό άλλοθι,σε απαλλάσσει από πολλές ευθύνες,με τίμημα μια εσωτερική άλωση.
Το γνωρίζεις καλά ότι τα κάστρα πέφτουν από μέσα,αναποφάσιστος όπως πάντα,αφήνεις μισάνοιχτη την κερκόπορτά σου,περιμένοντας την έκβαση…μαρμαρωμένος.
Πολύ αργά…

Η έσω κάλπη εάλω!