Η μοναξιά του προέδρου;

Day 827, 12:02 • Published in Greece Greece • by Nihilio

Για να το ξεκαθαρίσω από την αρχή:
από τη στιγμή που είδα την ανακοίνωση του Tall Niki ότι κατεβαίνει για πρόεδρος της Ελλάδας ήμουν κάθετα εναντίον του. Η πρότασή του: "κάντε με πρόεδρο για να φτιάξω σκριπτάκια" ήταν λάθος σε πάρα πολλά επίπεδα. Πέρα από την αλαζονία και τον εκβιασμό που έκρυβε, έδειχνε ταυτόχρονα και μια άγνοια για το τι είναι ο πολιτικός στίβος.
Έτσι λοιπόν, παρόλο που όταν διάβασα το προεκλογικό πρόγραμμά του για τις αλλαγές συμφώνησα με τα περισσότερα σημεία του, δεν τον στήριξα ακριβώς λόγω της έλλειψης πολιτικής συνείδησης. Και συνεχίζω να πιστεύω ότι θα έκανε έναν ιδανικό υπουργό τεχνολογίας/εσωτερικών αλλά ως πρόεδρος έχει μπροστά του πολύ δρόμο.

Βεβαίως ήμουν μειοψηφία. Στο ενδιάμεσο της περιόδου αυτής είδαμε τον Tall Niki να γίνεται μια μεσσιανική φιγούρα που θα σώσει την Ελλάδα, πρώτα από μια μερίδα του eλαού που περίμενε πώς και πώς την Αλλαγή και μετά και από "παράγοντες" του τόπου. Κάπου πριν τις εκλογές είχε πάρει πια τεράστιες διαστάσεις σε βαθμό που, αν στο erep υπήρχε θρησκεία, θα είχαμε αρχίσει τον tall_nikiσμό. Και, το τραγικότερο ίσως, ήταν ότι έβλεπες τότε δηλώσεις από άτομα που "έχτιζαν" τον μεσσία μόνο και μόνο για να τον σταυρώσουν στην πρώτη στραβοτιμωνιά. Που θα ερχόταν, τόσο εξαιτίας της απολιτίκ σημαίας του όσο και λόγω της πολυπλοκότητας των αλλαγών που επιχειρούσε.

Μετά τις εκλογές λοιπόν και τη σαρρωτική νίκη αρκετοί προβλέπαμε είτε βιαστικό πόλεμο σε 15 μέρες ή (αν δε γινόταν) διάσπαση της συμαχίας ΚΕΕ-ΕΜ. Βέβαια δεν επαληθευτήκαμε.
Το πρώτο αυτογκόλ μπήκε στη σέντρα, με το μπαν του υπουργού Αετού. Και ήταν αυτογκόλ πολιτικής, αφού οι εν ενεργεία κατάσκοποι δεν μπαίνουν στη βουλή.
Στη συνέχεια όμως ο... Μεσσίας είχε μάλλον άγιο, αφού έκατσαν οι συνθήκες (και, εικάζω, οι πιέσεις ΕΜ και παραστρατιωτικών) και η νέα κυβέρνηση έκανε το 2-1 με ντου στην Τουρκία και κατάκτηση 2 περιοχών.
Το δεύτερο γκολ ήρθε χθες, με την υποχώρηση των Τούρκων από Eastern Anatolia και τη γειτονία μας με το Ιράν. Πρακτικά αυτό μας βάζει σε ένα αδιέξοδο, αφού μια επίθεση στην Τουρκία υπό τις δεδομένες συνθήκες ανοίγει πόλεμο με Ιραν και ταυτόχρονα δίνει την ευκαιρία στο Ιράν να μας κάνει ντου/μπλοκ οποιαδήποτε στιγμή το θελήσει ή να έχουμε μια ωραία συντονισμένη επίθεση από τη Phoenix.

Και ενώ σήμερα γύρναγα στο σπίτι σίγουρος ότι θα έβρισκα μια σειρά από άρθρα που θα έβριζαν την "πατάτα" που έγινε χθες (ιδίως μετά από τους χθεσινούς μύδρους που εξαπέλυαν άτομα στο chat της #egreece) βλέπω μόνο κάτι ξέμπαρκους να πανιγυρίζουν τη νίκη... Δεν είναι το πιο περίεργο γεγονός των τελευταίων ημερών, αλλά μετά από τα όσα έλεγε ο cybernero χθες περίμενα την ΕΔΑ να έχει ξεσπαθώσει...
Και, αυτό κι αν μου κάνει εντύπωση, κανέναν να μη λέει τίποτα για το θέμα και όλοι να ασχολούνται με τις εκλογές. Μόνο ο foivos1 έκανε ένα άρθρο και αυτό βιαστικό και κάποια comments είδα εδώ κι εκεί.
Βέβαια, επειδή έχουμε χρόνο ακόμα, μην κάνει έκπληξη σε κανέναν αν το θέμα το θυμηθούμε ξαφνικά σε καναδύο ημέρες που τα κόμματα θα λύσουν τα σημαντικά θέματα των εκλογών θα δούμε κόσμο να ωρύεται (ειδικά αν κάνει επίθεση το Ιράν) και, ίσως, ένα νέο μεσσία να ξεπροβάλει από τη στάχτη για να σώσει (με τη σειρά του) την e-λλάδα. Για το από πού θα είναι ο Μεσσίας αυτός μόνο στοιχήματα μπορούμε να βάλουμε αυτή τη στιγμή.

Συνεχίζοντας λοιπόν με τον tall_niki, πιστεύω ότι την πάτησε όπως βλέπω να την πατάνε πολλοί συνάδελφοι κομπιουτεράδες, επειδή κοιτάνε μόνο αριθμούς και διαδικασίες και αγνοούν τον ανθρώπινο παράγοντα (που είναι ο βασικός παράγοντας αποτυχίας ενός συστήματος). Και, κυρίως, αγνοούν τη σημασία της πολιτικής και του γενικότερου σχεδιασμού σε βάθος χρόνου, των ισορροπιών και των γενικότερων συσχετισμών. Αυτό φαίνεται και από τον πολιτικό λόγο του, που αποτελείται, κατά βάση, από
Τον Ζήση δεν τον ξέρω, αλλά πιστεύω ότι είναι ένας ευφυής άνθρωπος που την πάτησε με τον τρόπο που την πατάνε όλοι οι ευφυείς άνθρωποι και έχει καταλήξει να παλινοδεί στην μέση αντικρουόμενων συμφερόντων και να ψάχνει την μπάλα ή (ελπίζω) να καταλαβαίνει το λάθος του να είσαι απολιτίκ (κι ας είναι της μόδας στο erep, απολιτίκ με ολίγον από πατριωτισμό). Εξού και ο τίτλος του άρθρου.
Κρίμα γιατί, υπό άλλες συνθήκες, θα μπορούσε να είχε κάνει καλή δουλειά.

Όπως και να έχει πάντως, για το όλο αδιέξοδο του επεκτατικού αυτού πολέμου μιλάμε βδομάδες τώρα, αν όμως όσοι επιθυμούν την συνέχισή του πρόσεχαν δε θα έπρεπε να κάνουν καν τη μπλόφα με την Eastern Anatolia. Θεωρώ ότι αυτήν ακριβώς τη στιγμή θα μπορούσαμε να χτυπήσουμε μια συνθήκη ειρήνης με τους Τούρκους, με επιστροφή εδαφών τους (και πολεμικές αποζημιώσεις από μέρους τους αν θέλετε να φύγετε με το κεφάλι ψηλά) ως ένδειξη μεγαλοψυχίας (εμείς ρε σας τα δώσαμε πίσω!) και προσπάθεια ανασύνταξης της εγχώριας οικονομίας που, κακά τα ψέματα, έχει προβλήματα.
Δεν είναι ακόμα αργά για να γίνει η σωστή κίνηση.