Λόγου Χάρη ♪

Day 1,867, 08:59 • Published in Greece Greece • by Asterios C

Το επόμενο πρωί βρήκαν στάχτες και σκόνη
Αποτρόπαιο θέαμα που την τρίχα σηκώνει
Ορθώνει εκείνη ανάστημα "Άδικο!" να φωνάξει
Μα οργισμένα δάχτυλα επαναφέρουν την τάξη
Άτεχνα να ματώσει βλοσυρή βελόνα βγαίνει
Όποιος αμφισβητεί τη σιγή, αυτά παθαίνει
Ύφασμα δένει την πληγή, με τα δόντια κομμένο
Κοιτά και βλέπει το καντήλι να 'ναι ακόμα αναμμένο
Δεν είχε σβήσει ποτέ, τότε εξ ου το σκοτάδι;
Άραγε προσπάθησε εκείνος να της δώσει σημάδι;
Τι να 'θελε να της πει και χάθηκε προσπαθώντας
Που δεν μπορούσε παρών, μα μπορούσε απόντας;
Πόνταρε τάχα σ' αυτήν το ρυθμό να θυμίσει
Που θα 'ρεε γοερός για να μοιρολογήσει;
Λύση να δώσει, να ευφράνει καρδίες
Να χτίσει κάτι μεγαλύτερο απ' τις χειρονομίες
Να ξορκίσει τους φόβους, φωνάζοντάς το όνομά τους
Να πείσει τους ανθρώπους να γυρίσουν στα λογικά τους
Αυτά σκεφτόταν, δε φοβόταν, δεν πονούσε, ονειρευόταν
Ήταν σίγουρη πως το τώρα είναι καλύτερο απ’ το όταν
Έτριψε το λοιπόν με στοργή την κοιλιά της
Και ένα υπέρλαμπρο φως κατέλαβε την ματιά
Και μέσα από την κοιλιά ακούστηκε προσευχή
Ήταν το βρέφος που ‘χε βρει αυτό που λέμε ζωή!