ΤΟ ΌΡΑΜΑ

Day 1,940, 02:20 • Published in Greece Greece • by PorDalas

Φίλοι μου , για όσους από εσάς έχουν διαβάσει τα προηγούμενα άρθρα μου , θα παρατήρησαν ότι δεν ήταν δικές μου σκέψεις ,αλλά αναδημοσιεύσεις από σκέψεις σοφών ανθρώπων . Στο άρθρο που ακολουθεί , αποφάσισα να γράψω κάτι ολοκληρωτικά δικό μου , κάτι προσωπικό που θέλω να το μοιρασθώ ...είναι αρκετά τολμηρό ...και ίσως χρειαστεί να μακρηγορήσω ...ζητώ εξ αρχής την υπομονή σας !!

Μερικά χρόνια πριν , γνώρισα την προσπάθεια ενός ανθρώπου , για την μετάδοση και εξάπλωση αξιών , γνωστών σε όλους μας , όπως είναι η αγάπη του εαυτού μας , της οικογένειας μας , του συνανθρώπου , του περιβάλλοντος , της επικοινωνίας μας με το Θεό ,της προσευχής , της μετάνοιας και πολλά ακόμα , μερικά από τα οποία έχω περιγράψει σε προηγούμενα άρθρα .
Για μεγάλο χρονικό διάστημα είχα μια σκέψη καρφωμένη στο μυαλό μου ...πως θα μπορούσε ένας άνθρωπος , να φροντίζει τα τις οικογενείας του ...να προσεύχεται αδιαλείπτως ...να βρίσκετε εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο στο τηλέφωνο , απαντώντας σε κάθε κλήση ότι ώρα και να είναι , ότι μέρα και να είναι , να μην τον αγγίζουν η κούραση και η πίνα ,να είναι πάντα γλυκύς και αυστηρός , να έχει διαύγεια στις σκέψεις του και να είναι εβδομήντα και κάτι ψηλά χρονών !!!
Για όσους προσπαθήσουν , επιπόλαια , να το κάνουν ...βάζω στοίχημα την ζωή μου , θα σπάσουν τα μούτρα τους τα πρώτα εικοσιτετράωρα !!!!
Κάπου εδώ ,με αυτή τη σκέψη , αρχίζει η δική μου ιστορία .
Το χρόνο που μας πέρασε , κηδέψαμε το γαμπρό μου , μετά από τρία χρόνια μάχης με τον καρκίνο . Στα σαράντα βρεθήκαμε οι συγγενείς για το καθορισμένο μνημόσυνο ...ο Παπάς αργά και βασανιστικά διάβαζε τα λόγια του ευαγγελίου ...εγώ προσπαθούσα να καταλάβω αυτά τα λόγια ...σε μεγάλο βαθμό αντιλαμβανόμουν τα πάντα ...αργότερα κάπου έχασα το νόημα και οι λέξεις έφευγαν στον αέρα ...τα πόδια μου διαμαρτύρονταν μέσα στα σκαρπίνια και η εγχειρισμένη μέση μου πονούσε από την ορθοστασία .Μη μπορώντας να κάνω οτιδήποτε για να ανακουφιστώ , ξεκίνησα από μέσα μου μια προσευχή για την σωτηρία της ψυχής του γαμπρού μου ..δικά μου λόγια , δικές μου σκέψεις ...μια προσπάθεια επικοινωνίας με τον Θεό μέσα στον Οίκο Του ....λίγο αργότερα , ψυχολογικά ανακουφισμένος τελείωσα την προσευχή μου . Επανήλθα στα αργά και βασανιστικά λόγια του πάτερ ...τα πόδια και η μέση μου δεν έπαψαν στιγμή να με ταλαιπωρούν ...ώσπου κάτι άρχισε να συμβαίνει ...βλέμματα στραμμένα επάνω μου .. μαυροφορεμένες γυναίκες και άνδρες στραμμένοι προς εμένα , διοχέτευαν την αγάπη τους πάνω μου , ζητώντας λύτρωση από την φυλακή του σώματος τους ...ένιωσα ένα θερμό φως να λάμπει από μέσα μου , τα χέρια μου άνοιξαν ελαφρός σαν να ήθελα να τους περιβάλλω όλους στην αγκαλιά μου , και τα πόδια μου δε πατούσαν πια στο έδαφος ...δεν υπήρχε τίποτα πια για εμένα , ούτε πόνος , ούτε κούραση , ούτε θλίψη , ούτε λίπη , ούτε τύψη , ούτε χρόνος , ούτε τόπος ...μόνο ενέργεια ...αυτό είναι τελικά ΑΓΆΠΗ , η ενέργεια της αγάπης τα πάντα νικά .
Δε ξέρω πόση ώρα πέρασε από τι στιγμή που βρισκόμουν μέσα σε αυτό το όραμα ...όταν επανήλθα , κοιτούσα γύρο μου να δω τη έγινε ...σχεδόν δε το πίστευα ... όλα φυσιολογικά ....με τη διαφορά ότι από τότε πια ξέρω , χωρίς να γνωρίζω , και γνωρίζω δίχως να πρέπει να μάθω.
Όσο για εκείνη την σκέψη που μου είχε καρφωθεί στο μυαλό , υπάρχει μόνο για να μου θυμίζει αυτό το δώρο από το Θεό ...αυτό το δώρο του οράματος που μου εξηγεί συνεχώς τα πάντα !!!!

"Θέλω δώσει τους νόμους μου εις την διάνοιαν αυτών και θέλω γράψει αυτούς επί της καρδίας αυτών,και θέλω είσθαι εις αυτούς Θεός ,και αυτοί θέλουσι είσθαι εις εμέ λαός"
(Εβρέ. Κεφ. Η,εδά.10)